Als ik aan picknicken denk zie ik een mooi park voor me, met een gezellig kleed. Mooie rijk gevulde bakjes met allemaal lekkers, een speciale fles limonade en een goede fles chardonnay. Op de achtergrond horen we de vogels fluiten, de zon schijnt op de wangen en de boys voetballen naast ons op het gras. Tja, dat kan ik leuk bedenken maar de werkelijkheid is hier iets anders.
“Ach picknicken mam…kunnen we niet gewoon gaan mountainbiken en wat drinken en lekkers meenemen, dan eten we dat onderweg even op”. Dat kan natuurlijk ook. De nieuwe mountainbikes moeten natuurlijk hoog nodig uitgeprobeerd worden. Ik heb er eigenlijk ook wel heel veel zin in, even met de kop in de wind, alle drukte van afgelopen week uit je hoofd fietsen. Dus daar gaan we, met een (glutenvrije) koek in ons fietsshirt en een fles limonade in de bidon houder, dat glas chardonnay komt later wel.
We fietsen door kleine bosjes en langs de akkers. Over schelpenpaadjes en het fietspad. Er staat iets meer wind dan we dachten, achter me hoor ik Timo roepen welke versnelling ik moet kiezen en dat ik de bochten een beetje ruimer moet nemen. Handig zo’n coach mee, maar stiekem kies ik toch mijn eigen pad en versnelling.
Onze picknick stop houden we niet in een mooi park maar heerlijk tussen onze eigen tulpen. We kunnen geen mooiere plek bedenken dan in de gekleurde velden. In plaats van op een gezellig kleedje zitten we op het uiteinde van de bollennetten. De bidon limonade delen we samen en de koek gaat er ook wel in. Terwijl ik nog even zit te genieten van het uitzicht en de limonade wordt Timo ongeduldig en wil weer verder. Het was wel een hele korte picknick, leek meer een pitstop, maar wel de leukste die we konden bedenken.
We stappen weer op de fiets, ben blij dat ik toch mijn echte fietsbroek aangedaan heb, en vervolgen onze weg richting huis.
-Liefs Syl
–
Ga je wel picknicken op een kleed in een mooi park? Kijk dan even hier voor leuke benodigdheden >>
–
–
