De herfst is op komst. We worden weer wakker in het donker en de seizoenswissel is ook in temperatuur al heel goed voelbaar, maar toch komen de jongens ’s morgens in korte broek en T-shirt de trap af stuiteren en schuiven aan voor het ontbijt. Voorzichtigheid is nu geboden, als ik het commando ‘trek iets anders aan’ geef dan kan ik op m’n vingers natellen dat dat dus niet gaat gebeuren. Dus ik vraag: ‘Julian, heb jij al naar buiten gekeken?” Verheugd antwoordt hij: “Ja, het is droog!” “Dat klopt, maar denk je dat het heel erg warm is buiten of toch wel koud misschien?” Hij haalt zijn schouders op, ‘kweet niet, maar ík heb het niet koud!” Het compromis (maar dan wel je sokken, gympen en je jas) wordt gelukkig zonder morren aanvaardt. herfst
Herfst op komst
Dan Tristan nog, terwijl hij met veel geklets zijn boterham niet eet komt hij zelf ineens tot de ontdekking dat hij het wel koud heeft. Met veel dramatisch gebibber gaat hij naar boven om zelf een lange broek en sokken aan te trekken. Dit duurt altijd even omdat hij met veel zorg de juiste sokken wil uitkiezen.
Als we dan allemaal gegeten hebben kunnen we op weg naar school met kleding aan die past bij het weerbericht. Gelukkig ook dit keer is het ons weer gelukt redelijk op tijd te vertrekken.
Herfstachtige web
Officieel is het nog zomer maar dat hebben ze niet doorgegeven aan die enorme spinnen buiten, het ene herfstachtige web nog groter dan het andere. En ze moeten allemaal uitgebreid bestudeerd worden. Angstrillingen onderdrukkend staan ze naast elkaar te griezelen bij een joekel van een engerd en becommentariëren zijn web en vooral ook de pakketjes met vangsten. Om vervolgens 10 stappen verderop de volgende spin uitgebreid gruwelend te bewonderen.
Slakkenstand
Ondertussen moet natuurlijk ook de slakkenstand in de straat in kaart worden gebracht, her en der omzeilen ze een ‘nakie’, die ze best wel zielig vinden want dat is een zwerver, logisch zo zonder een huis. En hurken ze bij een platgetrapte huisjesslak om vast te stellen dat die toch echt wel dood is en zielig.
Met een beetje aanmoediging lukt het mij om ze net voor de laatste bel in hun klas te hebben zitten.
Op de terugweg neem ik mezelf voor, in ieder geval in de herfst, 5 minuten eerder te vertrekken voor een dagelijkse portie lekker griezelen en gruwelen!
LEES OOK:
