Vanaf kleins af aan weet ik al dat Xavi anders is dan andere kinderen. Maar wat is anders? Of moet ik zeggen: wat is normaal? Xavi was als klein mannetje druk, luisterde voor geen meter, zat overal aan en was vaak gefrustreerd. ervaring met ADHD
Toen hij met 14 maanden zijn eerste stapjes deed, wilde hij gelijk rennen. Dit eindigde de dag erna uiteraard met een bezoekje aan de huisartsenpost want meneer had zijn wenkbrauw gescheurd. Om nog maar over zijn woede aanvallen te zwijgen. Met pijn in mijn hart denk ik aan die momenten terug… Zo machteloos als ik me toen voelde? Ik gun het niemand.
Lees ook: wat is echt jongensgedrag >>
Ik ben toch niet gek?
Bij het consultatiebureau werd mij gezegd dat ik hulp in moest schakelen van een opvoedkundig iemand want ik deed duidelijk iets niet goed. En de huisarts dacht dat Xavi autistisch was omdat hij niet reageerde zoals een kind van 5 hoorde te doen. Xavi was toen pas 3… Uiteraard zegt dit iets over de huisarts door een kindje op zijn lengte in te schatten in plaats van even in de computer naar de geboortedatum te kijken. Kortom, niemand snapte mij, want ik was toch niet gek? Er was iets met mijn kind, dat voelde ik aan alles…
Dit helpt: Sensorische producten >>
Tot ik op een dag op visite ging bij mijn lieve vriendin Deb, zij riep: “OMG Yas, het lijkt wel of ik Tim zie!” Deb is degene die mij wegwijs heeft gemaakt in de wereld van ADHD, mij een berg informatie gaf en vertelde waar ik de juiste hulp kon krijgen. Eindelijk iemand die mij begreep, terwijl ik zo aan mezelf twijfelde! Hoe dankbaar ik haar ben kan ik niemand uitleggen.
Na een intake gesprek, aardig wat testen en gesprekken kwam hij dat toch eindelijk de diagnose… ADHD! Ik kwam terecht bij een super kinderarts gespecialiseerd in ADHD en een fantastische kinderpsychologe. Er viel een last van mijn schouders. Het lag niet aan mij of aan mijn opvoeding… het ‘lag’ aan Xavi z’n ADHD!
Mijn ervaring met ADHD
Xavi zijn start in de kleuterklas verliep niet vlekkeloos. Het ging niet goed en halverwege zijn 1e schooljaar kreeg ik ineens een telefoontje tijdens mijn werk. “We hebben Xavi naar een andere klas overgeplaatst”. Ik dacht dat de wereld onder mijn voeten vandaan verdween.
Want onder zijn woede aanvallen, zijn drukte en slecht luisteren zat zo’n fantastisch kind! Was ik dan de enige die dit zag? Na een gesprek op school werd besloten dat Xavi in zijn ‘nieuwe’ klas zou blijven en dat ik de kinderarts zou gaan bellen om met medicatie te gaan starten. Nu ik daarop terug kijk denk ik dat dat een goeie beslissing was. En bovenal: wat een fantastische juf trof hij daar!
ADHD medicatie
Xavi was inmiddels 5 en begon met medicatie. De eerste dagen leek hij wel stoned (wat hij natuurlijk eigenlijk ook was) en uiteraard ontving ik ook negatieve commentaren van mensen. Want waar begon ik aan? Er is zo weinig bekend over de lange termijn effecten. Zou je dat nou wel doen, hij is nog zo jong enz, enz….
Maar laat ik dit zeggen, als je niet bekend met dit onderwerp, hou er dan je mond over!! Had voor één dag een keer de zorg over genomen, dan had je wel anders gesproken. Oordeel niet voor je in iemand z’n schoenen hebt gestaan.
Xavi bloeide op na een paar dagen en werd een nog leuker mannetje! Toen ik hem vroeg hoe hij zich voelde, antwoordde hij: “mama, ik heb rust in mijn hoofd”. Terwijl ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen, want dat was het moment dat ik dacht ‘Yas, je hebt de juiste beslissing genomen, wees trots en vecht voor waar je in gelooft!’
Een gelukkiger kind is een gelukkige…
Mijn ervaring met ADHD bij mijn zoontje: Inmiddels is Xavi dus 8 jaar, slikt dagelijks zijn medicatie voor ADHD en is alles behalve een neergeslagen jongetje! Uiteraard heeft hij zijn issues, maar welk kind heeft dat niet? We gaan elke drie maand naar de kinderarts voor medicatiecontrole. Maar bovenal is hij gewoon kind! Een gelukkiger kind door zijn medicatie. En ook niet geheel onbelangrijk (en wil je me nu egoïstisch noemen doe je dat maar) ook ik ben een leukere moeder door zijn medicatie. Hij doet het super goed op school, kan lekker voetballen en genieten van het leven!
En laten we eerlijk zijn: is dat niet waar het allemaal om draait… gelukkig zijn en genieten!!
Wat kan helpen zijn deze toffe bijtsieraden >>
Boekentip:
