‘Ik heb zo’n pijn aan mijn teen mama’. Ik hoor mijn huilende zoon aan de telefoon en slik. De afstand is te groot nu hij op vakantie is met zijn papa. Een paar dagen na dit verontrustende telefoontje komen de jongens bij mij. Zijn gezicht is grauw en zijn ogen staan verdrietig. Het valt me op dat hij zijn ene voet niet normaal op de grond zet en hinkend op me af komt. ‘Mag ik even naar je teen kijken?’ vraag ik voorzichtig. ‘Nee!’ gilt hij het uit. Uiteindelijk krijg ik het toch voor elkaar en staar naar een knalrode teen. De huid is strak gespannen in de vorm van een blaar die is gevuld is met een substantie van ondefinieerbare kleur. ‘Niet kijken!!’ gilt mijn zoon het uit ‘en niet aankomen!!’. Mijn ventje is helemaal in paniek en snikt het uit. Ik moet met mijn kind naar de dokter!
Lees ook: Een mama kan niet ziek zijn >>
Lees meer: blogs van jongensmama’s >>
Blog: Mijn zoon is geen stoere jongen >
Met je kind naar de dokter
De dokter kijkt met een zorgelijk gezicht naar de teen van mijn zoon. ‘Ik heb zoiets nog nooit gezien’ zegt de ze twijfelend, ‘ik ga even mijn collega bellen, want ik weet niet wat ik hiermee moet’. Ik denk aan de vakantie die voor de deur staat. Over een paar dagen rijden we naar Italië waar een week vol zee, strand en zandkastelen bouwen op de planning staat. ‘Ik hoop dat jullie niet ergens naartoe gaan waar zand is?’ vraagt de dokter me als ik haar vertel dat we bijna op vakantie gaan. Ik voel de tranen in mijn ogen komen. Het zal toch niet zo zijn dat mijn zoon daar niet naar het strand kan? Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd.
De andere dokter komt binnen en schrikt zichtbaar als ze de ontstoken teen ziet. Ze herpakt zich snel. ‘Het mes moet erin’ zegt ze kordaat. Mijn zoon hoort het ook en begint te jammeren. Zijn grote ogen kijken me smekend aan. ‘Mama. . ‘ piept zijn stemmetje. Ik geef hem een kneepje in zijn hand en houd die stevig vast. ‘Als het pijn doet knijp je mama maar heel hard’ spreek ik hem bemoedigend toe. De ene dokter houdt de voet van mijn zoon vast terwijl de ander de blaar opensnijdt. De bank waarop mijn zoon ligt vult zich met bloed en pus. Mijn zoon geeft geen kik. ‘Ik voel niks mama’ zegt hij zichtbaar opgelucht. De dokter maakt de wond schoon en verbindt zijn voet.
Ontstoken teen kind
Om de ontsteking tegen te gaan krijgt hij een antibiotica drankje. ‘Dat ga ik echt niet drinken!’. Mijn zoon heeft alweer een grote mond. De dokter kijkt hem serieus aan en laat hem beloven dat hij flink zal zijn en het drankje de komende week drie keer per dag zal opdrinken. Mijn zoon is zichtbaar onder de indruk van deze preek en geeft de dokter met gebogen hoofd een hand om de afspraak te bekrachtigen.
Verband om ontstoken teen
Na een paar dagen negeren van de verbonden voet wil ik echt kijken hoe zijn teen eruit ziet. Mijn zoon gilt het uit als ik het verband eraf haal. ‘Doet het nou echt zo’n pijn?’ vraag ik hem rustig. Hij is even stil. ‘Nee’ zegt hij dan, ‘eigenlijk niet’. Een grote glimlach siert zijn gezicht als ik verder ga met het blootleggen van zijn teen. Ademloos kijkt hij toe hoe de vellen erbij hangen. ‘Hier moet je je voet een paar minuutjes indoen’ zeg ik terwijl ik een bak met in warm water opgeloste soda voor hem neerzet. ‘Mag die andere voet er ook in?’ vraagt hij. ‘Ja natuurlijk!’ glimlach ik en hij stopt met een ondeugende grijns ook zijn andere voet in het warme badje. Dit ritueel herhalen we de dagen die volgen. De wond lijkt steeds kleiner te worden en de vellen vallen van zijn teen af.
Nieuwe teen
Onze eerste ochtend in Italië word ik gewekt met een harde kreet. ‘Mama, mama, kom gauw kijken!’ hoor ik mijn zoon enthousiast roepen. ‘Ik heb een nieuwe teen!’. Ik zie zijn ogen stralen in het vroege ochtendlicht. Nieuwsgierig dwalen mijn ogen naar de plek waar de ontsteking zich een week geleden bevond. Ik zie een baby roze huidje. ‘Mooi hè?’ vraagt hij trots ‘hij is echt helemaal nieuw!!’. Dolgelukkig stapt hij in zijn slippers en pakt zijn grote schep. ‘Gaan we dan nu naar het strand?’ vraagt hij ongeduldig en hij rent voor me uit.
Dit avontuur is net op tijd ten einde. De vakantiepret kan beginnen en ik hoop voorlopig niet meer met mijn kind naar de dokter te gaan.
Liefs,
Laura
Ben jij onlangs ook nog met je kind naar de dokter geweest of heeft hij ook een ontstoken teen gehad? Laat het weten in een reactie wat je hebt gedaan om je kind te helpen!
