Slapen, het klinkt zo simpel. Maar het is een onderwerp dat veel ouders met (jonge) kinderen bezighoudt. Juist omdat het niet zo makkelijk gaat als dat het klinkt.
Sprongetjes, spoken, monsters, donker, nachtmerries, zich alleen voelen. Er zijn eindeloos veel redenen waarom kinderen niet alleen in slaap durven te vallen, doorslapen of ’s ochtends heel vroeg nog even in bed blijven liggen.
Ga je nu alleen in slaap vallen?
Bij Daniël bleven wij totdat hij 4,5 jaar was altijd nog even bij hem zitten totdat hij sliep. Deels is dit erin geslopen. Maar ik geloof ook echt dat hij dat echt even nodig had. Dit begon met in ons bed in slaap vallen en overleggen als hij sliep naar ernaast zitten bij zijn eigen bed. En aan het eind aan de andere kant van zijn kamer op de bank zitten totdat hij sliep. Dit laatste hebben we anderhalf jaar gedaan. Dit klinkt lang en misschien was het dat ook wel. Maar het feit dat 10 minuten meestal genoeg was maakte de drang om hem alleen in slaap te laten vallen niet heel groot. We hebben om de zoveel tijd geprobeerd of hij alleen durfde te gaan slapen. Blijven proberen maar niet dwingen. Dat is altijd ons credo geweest. Tot het moment dat hij bijna 4,5 jaar was. Ik vroeg gewoon weer een keer: “ga je nu alleen in slaap vallen. “Ja mama nu kan ik dat wel”. In kleine stapjes is het gelukt.
Vroege vogel
Daniël is ook echt onze vroege vogel. 06.30 uur wakker worden was uitslapen. En twee winters waren we na de wintertijd vier maanden lang elke ochtend niet later dan 05.30 uur wakker. En dat breekt wel op kan ik zeggen. Vorig jaar had ik al een keer het idee gegeven om samen een leuk dierenlampje te kopen die groen wordt als de ochtend begonnen was. Maar wat volgde was paniek. Het idee dat hij niet gelijk papa of mama kon roepen als hij wakker was, was beangstigend. Dus niet gedaan. Dit jaar nog een keer voorgesteld na weer 2 ochtenden om 5 uur wakker te zijn na de wintertijd.
“Daniël je kunt nu al super goed zelf in slaap vallen. Zullen we nu ook een lampje kopen waaraan je kan zien dat het ochtend is?” En ja hoor, nu kwam er een enthousiaste reactie. “Welke dieren heb je dan allemaal.?” “Nou lieverd dat gaan we samen uitzoeken.” Het is een olifantje geworden. Om 19.10 uur wordt deze blauw om aan te geven dat het bijna nacht is. Om 19.40 begint dan echt aldus Daniël de kindernacht. Dan moet je echt slapen. Om 06.00 uur wordt het lampje rood. Mocht hij wakker zijn dan weet hij dat het bijna ochtend is. En om 06.30 uur is het lampje groen.
Slaaptrainer olifant
Kleine stapjes
Nou eerste ochtend, 05.30 uur: “mama, papa ik ben wakker. Ik vind het een beetje eng, mag ik bij jullie liggen.” Ach het is al een half uur later dan 05.00 uur😊
“Mama ik kan nog niet wachten op het lampje, dat vind ik moeilijk.” Dat komt wel jochie, in kleine stapjes.
Bekijk hier nog meer leuke slaaptrainers
Tweede ochtend, jaja het was wel na 06.00 uur. Kleine voetstapjes op de gang. Daar stond Daniël naast ons bed. Bijna Daniël, morgen lukt het vast helemaal. En ja hoor, de ochtend erna en sindsdien elke ochtend is het stipt 06.30 uur of soms zelfs later. Kleine stapjes, “papa, mama het lampje is groen”. “Goed zo lieverd, zie je dat je het kan.” “Ja mama, in kleine stapjes.”
En zo is het wat mij betreft belangrijk om met alles naar onze kinderen (en misschien ook wel naar onszelf) te kijken. Het maakt niet uit hoe snel ze iets leren en wat ze allemaal kunnen. Als ze maar ontwikkelen. In hun eigen tempo met hun eigen stapjes. Kleine stapjes want ze groeien al hard genoeg.
