Toen Ivo en ik ons eerste klushuis kochten hoorden we enkele maanden later dat er een wondertje onderweg was. Het duurde nog even voordat we de sleutel kregen, maar dat het huis af moest zijn voor dat ons kleintje er was, dat stond vast. kluswoning met jonge kinderen
Zwanger en klussen
De eerste maanden bestonden uit werken, klussen, slapen en repeat. Om het weekend hadden we een klein beetje vrij, omdat Leron dan bij ons was. De zwangerschap verliep goed en ons huis (die volledig gestript moest worden), werd stapje voor stapje weer een beetje opgebouwd. Bij de 30-weken echo stond alles opeens stil. Ons kleintje had een groeiachterstand en ik werd per direct opgenomen. Eenmaal van de schrik bekomen, schoot ik in mijn ratio en heb ik Ivo tot vervelends toe allemaal lijstjes gegeven van alles wat nog af moest. Het huis werd nu verder afgemaakt, zonder dat ik daarbij kon helpen. Gelukkig bleef Sep nog even zitten en was het huis zo goed als af toen we uiteindelijk naar huis mochten.
Tweeling onderweg: klussen maar weer
Toen onze tweede zwangerschap een tweelingzwangerschap bleek te zijn, kwamen opnieuw de klusspullen voor de dag. Ditmaal was de zolder aan de beurt. Hier hadden we niets aan gedaan. Het was een stoffige geheel met dozen en andere dingen die op het zolder thuishoren. Er moest ruimte bijkomen, dus kozen we ervoor om de zolder een flinke opknapbeurt te geven. Artsen zeiden regelmatig: “wat is dat toch met zwangeren en klussen?!” Tja, dat weet ik ook niet, maar nodig was het wel. Ook dit project was gelukkig op tijd af
Tweede klushuis
Toen Tijn en Mees net een waren kregen we de verhuiskriebels. Ons huis was net helemaal af en we waren er nog steeds heel blij mee. Toch voorzagen we dat we tegen dingen aan gingen lopen als de jongens groter zouden zijn. Na lang wikken en wegen, besloten we dat we wilden verhuizen. De tijd was gunstig, dus ons huis was binnen een week verkocht.
Tja en dan begint de zoektocht. We zeiden al tegen elkaar, we gaan niet nog eens een heel huis verbouwen. Na vele huizen bekeken te hebben, kwamen we maar niet verder. De huizen waren te klein of we betaalden veel voor een huis waarvan de afwerking te wensen over liet. Ik had wel een heel passend huis gezien met veel ruimte, maar durfde dit bijna niet aan Ivo te laten zien. Het was namelijk weer een kluswoning.
Het huis verkeerde in dezelfde staat als dat het in de jaren 70 is opgeleverd. Van meters schrootjes, tot vele hokjes en een retro groene badkamer. Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus we planden toch maar een bezichtiging. Et voila, tijdens de bezichtiging werden we verliefd op ons tweede kluswoning. We zijn door veel mensen voor gek verklaard. Maar een beetje eigenwijs zijn we wel. Gelukkig maar!
Kinderen en klussen in huis
Na de sleuteloverdracht hebben we het huis in twee weken zo ingericht, zodat we er de eerste maanden prima konden wonen. We zijn hier en daar met de kwast rond geweest en dat was het dan ook. We vierden kerst, trokken wat behang en begonnen met schrootjes weghalen.
In het voorjaar verhuisden we naar boven in onze kluswoning. Op het overloop kookten we op een campinggasstel en in de slaapkamer (waar Sep nu slaapt) woonden en speelden we. De jongens sliepen allemaal op dezelfde kamer en de slaapkamer die over was, was voor ons. In het begin zag ik best een beetje op tegen deze maanden boven wonen, maar achteraf was het echt een geweldige tijd. Beneden waren de timmerlieden druk in de weer om onze woning uit te bouwen. Op de avonden en in het weekend was Ivo druk met verbouwen. Waar ik kon hielp ik, van behang krabben tot panlatten zagen. En van schrootjes en tegels afbikken tot ytongblokken plaatsen. Met drie kleine kinderen (toen 3, en 1,5) en om het weekend een vierde (7), kwam dit neer op kleine klusjes doen en de kinderen vermaken.
Stress
We hebben uiteindelijk van maart tot september boven gewoond en daarna hadden we RUIMTE! In de zomer kwamen we erachter dat ik spontaan zwanger was geraakt. Een enorm cadeau! Maar het zorgde ook voor stress, want oei we hadden enkel de benedenverdieping voor een deel klaar. Hoe moesten we de rest zo snel klaar krijgen. De zwangerschap eindigde in september helaas in een miskraam. Alle stress is dan zo relatief…
De tussenstand na vier jaar verbouwen
In januari 2018 bleek ik opnieuw zwanger te zijn. Extreem misselijk, kwam het klussen nu volledig op Ivo neer. Geen enkel moment was ik bang voor “help mijn man is klusser” scenario’s. Sep z’n slaapkamer hadden we gelukkig nog samen kunnen doen. En Ivo bikkelde stug door. Toen het wat beter ging, heb ik bijgesprongen waar ik kon. Uiteindelijk kwam dit voornamelijk neer op schilderen en inrichten. De laatste dag voor de geplande keizersnede stond ik nog bedden te lakken, zodat ieder een eigen plekje had op het moment dat ons kleine wondertje er zou zijn. Met de komst van Pim, kwam ook de klad in het klussen. Nu hij twee is, staan alleen nog de garage annex bijkeuken en badkamer op het programma. Al zijn we ook alweer begonnen om de woonkamer te veranderen. De muur staat, nu alleen nog een stalen kozijn. En zo blijven we heerlijk bezig. 😉
LEES OOK:
