Ik ben Hylke en een echte jongensmama. Zo’n 10,5 jaar geleden kwam er een cadeautje in mijn leven. Mijn vriend en zijn zoontje. Eens in de twee weken kwam Leron een weekend en vormden we een gezellig trio. Drie jaar later, in 2013, werden we voor het eerst samen papa en mama van ons zoontje Sep. Na een pittig eerste jaar begon het genieten. En dit hebben we met volle teugen gedaan. In 2015 werd ons gezin uitgebreid met niet één maar twee mannetjes. Ik ben naast een jongensmama dus ook een tweelingmama. In 2018 sloten we ons vierde wonder in de armen. Pim maakte ons gezin compleet. Ik ben dus mama van 5 jongens. Hoe trots kun je zijn!
Geen dag hetzelfde
We wonen in de Achterhoek en hebben ons tweede klushuis bijna klaar. Een heerlijke plek, waar we kunnen genieten met onze mannetjes. In mijn blogs deel ik graag mijn belevenissen als jongensmama. Met vier en soms vijf jongens in huis is geen dag hetzelfde. Er is altijd wat te beleven. Daar horen intens mooie, maar ook lastige momenten bij. Deze real life belevenissen deel ik graag met jullie. … al is het alleen al voor de herkenning.
Een trotse mama van 5 jongens
Van een afstandje kijk ik naar onze vijf mannetjes die gierend van het lachen over de vloer rollen. Samen stoeien, paardje spelen en stapeltjes bouwen. Pim (2 jaar) doet hier al aan mee sinds hij kan kruipen. Dit vervult me keer op keer met een intens gevoel van liefde.
Ik ben een jongensmama!
Ik kan niet vertellen hoe het is om een dochter te hebben, maar wel hoe het is om vier zoontjes en een cadeauzoon te hebben. Ik geniet daar enorm van. En eerlijk is eerlijk het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Er zijn echt dagen dat ik blij ben dat het bedtijd is, maar wie zegt dat ik dat niet gehad had als ik een meisjesmama was geweest?! Onze jongens vinden elkaar, hoe verschillend ze ook zijn. Het vijftal is een echte broedereenheid. Er wordt gelachen, er wordt gekibbeld en uiteindelijk weer geknuffeld.
Jongensdingen en jongensgedrag
Tja, jongens zijn jongens en verzamelen erop los. Ze kunnen ondertussen een nieuwe rots bouwen met hun stenencollectie en een heus bos planten met alle takken die ze overal vandaan slepen. Er vliegen hier en daar vieze woorden door de ruimte (maar ja misschien doen meiden dat ook wel) en ze produceren ze zo nu en dan een decibel waar je u tegen zegt. Driftbuien horen erbij net als met de deuren slaan. Maar op zondagochtend kruipen ze het liefst tegen je aan in bed, maken ze een schattig ontbijtje en willen ze niets liever dan in slaap geaaid worden. Wat wil ik dan nog meer?!
Een jongensmama, zielig?
Nee helemaal niet! Toen ik zwanger was van Pim kregen we best veel opmerkingen als; je hoopt zeker dat dit een meisje is. Of, je gaat zeker net zolang door totdat je een meisje krijgt. Deze opmerkingen raakten me echt. Ik heb die voorkeur nooit gevoeld, ik was alleen maar intens blij dat er een wondertje in me groeide. Ook als we op straat lopen krijgen we vaak opmerkingen.
Zo allemaal jongens?… Ja, allemaal jongens!
En nu nog door voor een meisje? …. Mijn mond valt dan open.
Zijn deze jongens allemaal van jullie?… Net of dat niet mogelijk is…
Ach arme mama, allemaal jongens. Dan moeten jullie, maar extra lief voor haar zijn…
Ik sta dan echt perplex en borrelt er van alles vanbinnen. Hoezo is het zielig wanneer je als moeder alleen jongens hebt? De jongens lijken hier vaker mee bezig te zijn dan ikzelf. Dan zeggen ze; mama jij bent het enige meisje hè, dat is best zielig. Mijn antwoord is dan steevast dat het helemaal niet zielig is, juist niet zelfs, want ik ben mama van grote kanjers.
Ik ben enorm gezegend. Onze mannetjes zijn knuffelkonten, ze delen kusjes uit, willen later met me trouwen (nou ja Sep heeft helaas al een ander ;), ik kan met ze lachen en het zijn echte gevoelsmannetjes. Ik kom helemaal niets tekort als mama van 5 jongens!
LEES OOK:
