Ik wist als kind één ding zeker; Ik wil moeder worden

9 september 2018

Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde. Ik zag in mijzelf de perfecte moeder. Niet dat ik als kind enig idee had wat het moederschap inhield, laat staan dat de ‘perfecte’ moeder dus echt niet bestaat! Maar dit moedergevoel was allesoverheersend. En ik weet zeker dat als ik toen had geweten wat het inhield ik het nog steeds heel graag wilde. moedergevoel

Vadertje en moedertje

Toch speelde ik als klein meisje eigenlijk niet met poppen, roze buggy’s of Barbies. Wel speelde ik regelmatig ‘vadertje en moedertje’ en dan speelden we een gezellig gezinnetje. Neefjes werden in bed gelegd, er werden verhaaltjes voorgelezen en kleine kopjes thee gedronken. Ik was in derol als ‘moedertje’ altijd heel zorgzaam en moederde graag over mijn neefjes en broertje. Misschien wel omdat ik het enige meisje was in mijn familie en ik die rol daarom in mijn schoot geworpen kreeg.

Je moet later juf worden…

Toen ik een jaar of 11 jaar was paste ik wel eens op ons overbuurmeisje, ik wist precies wat te doen. Ik vond het super leuk om bij haar te zijn en de verantwoordelijk te dragen. Zelfs poepluiers waren interessant! Ik werd moedertje genoemd door de grote mensenom me heenen kreeg vaak ‘je moet later juf worden’ te horen. Geen idee waarom, maar dit heb ik niet als positief ervaren en dit zorgde ervoor dat ik de jaren erop, toen ik zelf volwassen werd, niet goed meer met kinderen wist om tegaan.

Het werd denk ik ongemakkelijk door de stempel die er onbewust op me werd gedrukt. Ik werd ouder, groter, wijzer en in die fase was ik niet met kinderen bezig. Wel met school, paardrijden, vriendinnen en later met uitgaan en mijn bijbaantje. Ik had in die tijd geen kleine kinderen om me heen en moest er ook absoluut niet aan denken dat dit wel zo was. Kinderen waren vervelend, schreeuwerig en druk.En ik had gelijk 😉

De liefde van mijn leven

Op mijn 23e leerde ik Bram kennen. Zijn zus had net een baby gekregen. Dat ik kon genieten van mijn nichtje op mijn arm zonder te voelen wat de grote mensen volgens mijn hoofd dachten, duurde wel even. Ik wilde kinderen, ik wilde ze verzorgen ze liefhebben, kusjes geven en knuffelen, dat is niets om je voor te schamen toch?

moedergevoelIk genoot van mijn nichtje, leerde haar kennen en zag haar groter worden. Ze werd een deel van ons leven en daar kwam een paar jaar later nog een nichtje bij. Ik was in die tijd net klaar met school en volop aan het werk, mijn carrière aan het opbouwen.  Daar hoorde op dat moment in mijn leven nog helemaal geen kinderwens bij. We vonden het heerlijk dat we na een dagje dierentuin of een ochtendje op visite weer naar ons eigen huis konden, zonder verplichtingen en slaaptekort.

(voor)oordelen

Ik herinner me nog de (voor)oordelen die we hadden, hoe zouden we sommige dingen toch zó anders doen. Achteraf gezien blijk je dus echt niet te weten wat het ouderschap inhoudt als je het niet zelf ervaart. En is het geven van een lolly om 10 uur in de ochtend echt niet meer zo’n heel gek idee, als je kind anders zijn 3e driftbui ingaat. #chooseyourbattles

Moedergevoel kriebels

Toen ik een jaar of 26 was begon het wel steeds meer te kriebelen. Een vriendinnetje werd zwangeren ik kwam her en der oud klasgenootjes tegen die al kinderen hadden. Ik wilde dat ook en het liefst meteen! Toen daar ook nog een nieuw neefje en een zwanger vriendinnetje bij kwamen kon ik mijn ‘moedergevoel’ kriebel niet meer zomaar weg krabben.

Nadeel: vriend Bram is 3 jaar jonger en wist, mede doordat zijn zus heel vroeg moeder werd, dat hij er zelf nog niet aan toe was om vroeg vader te worden. Hij hield enorm veel van zijn nichtjes en neefje en paste regelmatig op en we deden leuke dingen met ze. Hij was en is nog steeds de perfecte oom. Ik moet zeggen dat we in deze fase van ons leven volop genoten van ons leven zonder kinderen, we maakten verre reizen met enkel een backpack op onze rug, we sliepen uit, gingen zomaar de deur uit om in de stad iets te eten. (Ja, ik weet wat jullie denken…. Maar ooit kan het weer!)

Mijn kinderwens

Tijdens een vakantie in Scandinavië besefte ik mij echt hoe ontzettend groot mijn kinderwens was en dat ik (toen 28) daar niet lang meer mee wilde wachten. Bram vond dat heftig, maar begreep mij ook. Hij wilde zeker kinderen, maar was gewoon nog best jong. Uiteindelijk beviel ik een kleine 1,5 jaar na deze vakantie van Ravi. Ik was 29 en Bram 26. Superleuk was het dat schoonzus 8 weken eerder beviel van haar 4e kind en ons tweede neefje. Hier moest ik dus zijn voor advies!

Zoveel jaar later…

We zijn nu vele jaren en 2 kinderen verder. Bram was dan wel jong, maar hij heeft er nooit spijt van gehad gelukkig. Hij zal altijd een jonge vader blijven, hoe fijn is dat voor de kinderen en voor mij 😉 Natuurlijk denkt hij (en ik ook) wel eens, konden we nog maar uitslapen, een zorgeloze verre reis maken, of zomaar de deur uitstappen om een hapje te gaan eten om 20:00 uur ’s avonds.

Maar je krijgt er wel heel veel voor terug hoor, volgens Bastiaan Ragas dan!

Het is prachtig om te zien hoe de neefjes en nichtjes samen spelen. Ze hebben zo veel aan elkaar. Ze spelen verstoppertje, voetbal, gaan de buurt door of spelen ouderwets ‘vadertje en moedertje’. Mijn hart maakt dan een sprongetje, ik ben zo blij dat ik moeder ben!

moedergevoel, moedergevoelens, mamablog, jongensmama

Moedergevoel – moedergevoelens

Lees ook: jongensmama, wie had dat gedacht? >>

Lees meer: kindermodeblogs op Boyslabel >>

Delen op Facebook
Delen op Pinterest

Lees ook

cadeaus

Leuke cadeaus voor een jarige moeder!

Het bedenken van een cadeau voor je moeder kan best lastig zijn. Je wilt haar iets geven waar ze echt...
jongensmoeder

3x perfecte cadeaus voor echte jongensmoeders

Heel eerlijk? Jongensmoeders zijn echte superhelden in het dagelijks leven. Natuurlijk zijn meisjesmoeders dat ook, maar moeder zijn van jongens...
must-have kledingstukken

Dit zijn de must-have kledingstukken voor in de zomer om helemaal te stralen als moeder op vakantie!

De zomer staat voor de deur en dat betekent dat vakantieplannen gemaakt worden en koffers ingepakt moeten worden. Maar wat...