De Minisaurus is bijna jarig. Al weken somt hij alles op dat hij wil hebben en bijna elke dag vraagt hij of het nog lang duurt. Niet zo lang, vind ik, maar uit ervaring weet ik dat kleuters dat héél anders beleven. Dus antwoord ik: ‘Nog best wel lang hoor.’
Papa is de beste
Ondertussen noteer ik zijn wensen en help ik Omi aan een cadeau-idee. Ik bedenk wat we kunnen doen op zijn feestje en hoor hem meerdere keren uit om erachter te komen welke vriendjes beslist mee moeten. Prik meteen een datum, bespreek het pannenkoekenrestaurant, maak feestelijke uitnodigingen, regel dat manlief een middagje vrij neemt om te helpen. Ik geef de ouders van vriendjes wensenlijstjes door en vraag aan de juf welke dag hij het best kan trakteren.
Na wat wikken en wegen koop ik een paar cadeautjes voor hem dit jaar, want er zat niet echt één grote wens bij. Ik koop meteen taart, neem zijn lievelingssnoepjes mee en weet leuke snoepdoosjes op de kop te tikken. ’s Avonds vouw ik de doosjes in elkaar en vul ze met lekkers. Meteen hang ik nog snel de slingers op, pak de cadeautjes in en dan kan het feest beginnen.
De Minisaurus is verrukt. Snoep uitdelen, taart eten met zijn vrienden, spelen in de speeltuin van het pannenkoekenrestaurant, samen eten en cadeautjes uitpakken.
Op zaterdag komt de visite. Al vroeg duikt de Minisaurus bovenop ons bed. Zijn zussen komen erbij, we zingen, feliciteren en mijn Lief geeft onze cadeaus. De hele dag is hij vol van zijn nieuwe dinorugzak en Optimus Prime Transformer, zelfs als de familie arriveert met nog meer cadeautjes. Koffie, taart, wijn, ik kook het avondeten voor de gasten. Helemaal moe leggen we de Minisaurus met zijn Transformer op bed.
‘Vond je het leuk?’ vraag ik. Ja, hij vond het geweldig. Stralend kijkt hij naar zijn Transformer. ‘En papa heeft de beste cadeautjes gegeven. Die heeft papa speciaal voor mij gekocht. Papa is de beste!’