Jayce wordt 6 december 2 en zit momenteel vollop in de Terror Peuter Fase, of wel de peuterpuberteit. Ik heb letterlijk de hele dag mijn handen vol aan hem. Hij pakt alles wat in hand bereik ligt en het liefst gooit hij het dan heel hard door de kamer. Hij loopt nooit met me mee op straat hij kiest altijd zijn eigen route. En als ik dan besluit met de kinderen een keer naar de Mc Donalds te gaan kan het meisje achter de balie mijn bestelling niet verstaan omdat Jayce het tijd vind voor een driftbui. Er is geen moment dat hij stil zit en hij maakt altijd geluid.
‘Nee Jayce!’
‘Niet doen Jayce!’
‘Dat mag niet!’
‘Niet gooien Jayce!’
‘We gaan nu slapen!’
Lees ook het verhaal van deze ondeugende peuter >>
Terror Peuter
Ik heb drie zonen. De eerste was vrij makkelijk. Ik kon hem overal mee naar toe nemen hij was eigenlijk altijd lief en vrolijk. Nummer twee was totaal anders, heel druk maar nog wel te handelen. Jayce doet daar weer een schepje boven op. Soms vraag ik me wel eens af of ik iets verkeerd heb gedaan? Of word je makkelijker als je meerdere kinderen hebt?
Driftbuien
Het begint ’s morgens vaak al in de keuken. Ik heb op de keuken een pot met koekjes staan en dat weet hij. Hij pakt dan mijn hand en trekt me dan mee naar de koelkast en wijst omhoog; ‘Koekoe???’ Als ik dan zegt dat dat niet mag dan is het net of zijn wereld vergaat. Hij laat zich vallen op de grond en begint dramatisch te schreeuwen en huilen en schopt onder tussen alles wat om hem heen staat. Vaak negeer ik dit gedrag en stap over hem heen en ga dan op de bank zitten. Hij weet inmiddels dat ik er niks om geeft dus gelukkig duren deze driftbuitjes nooit lang.
Alles zelf doen
Alles zelf doenAls we gaan eten dan wil hij alles zelf doen. Dit resulteert altijd in een slagveld rondom zijn plek aan tafel. Het liefst gooit hij ook nog met zijn eten of haalt halverwege het gekauwde voedsel uit zijn mond en geeft dit dan aan de hond.
Het liefst drukt hij alle knopjes in die hij tegenkomt. Hij zet regelmatig halverwege mijn vaatwasser uit. Dan kan ik het programma dus weer opnieuw draaien. En als ik hem dan corrigeer.. Dan gaat hij gillen. De knopjes zijn hem alles!
Zijn favoriete hobby is alle kasten leeg halen. Gewoon alles uitstallen op de grond en dan weer weg lopen. Al zijn speelgoed mag ook nooit netjes in de kast. Ik ben letterlijk de hele dag achter zijn kont aan, aan het opruimen.
Schreeuwt alles bij elkaar…
Als ik ga winkelen dan is het een echte man.. Hij heeft er een hekel aan. Hij schreeuwt alles bij elkaar als zijn wagen maar even te lang stil staat. Ik word regelmatig vreemd aangekeken als hij weer een hele serenade brengt. Wanneer we de deur uit gaan en naar de auto lopen dan rent hij gauw de steeg in. Negen van de tien keer heb ik mijn handen vol en moet ik alles laten vallen om achter hem aan te rennen. Lachen, gieren, brullen is het dan. Totdat ik hem te pakken heb. Dan word hij nukkig. En dan moet ik hem nog in de autostoel zien t krijgen..
Nu lijkt het net of dit een enorme klaagblog word. Dat is natuurlijk niet zo. Ik ben zo ontzettend gek op dit mannetje. Want we lachen ook heel veel samen. En in kusjes geven is hij de beste. Ook dansen we samen heel vaak, hij is gek op muziek. En we liggen regelmatig in een deuk om hem, want humor heeft hij zeker! Hoe moe ik ook ben na een dag met Jayce, ik zou het voor geen goud willen missen. Ieder kind is uniek en daar is niks mis mee!
Herkenbaar? Heb jij ook een Terror Peuter thuis? Laat het me weten in een reactie hieronder.
Is hij heel lief geweest? Beloon hem met dit leuke speelgoed >>
