Ik ben jongensmoeder van de zesjarige Ravi en de driejarige Bodhi. Dit betekent dus dat ik redelijk bekend ben met het natuurlijke gedrag van jongens. Of met het onnatuurlijke, zoals wij vrouwen wellicht wel eens denken. Maar wat is nou typisch jongensgedrag en kunnen we dat wel zo stellen?
Misschien wel daarom schrik ik me nog steeds lam als er een rode Hot Wheels auto met flink kabaal enkele centimeters voor mijn neus langs vliegt. En snap ik nog altijd niet dat de voetbal, na 23 keer, weer op het dak belandt en de arm van een nieuwe Batman, Spiderman, Bob de Bouwer of Brandweerman Sam pop al na 5 minuten in de convector put ligt. Dat ijs- of lollystokjes steevast nooit in de prullenbak terechtkomen, why? Maar goed, jongens zijn ook maar mensen. Toch zijn ze, voor mij als vrouw, meisje en moeder, soms vreemde wezens en vertonen ze ook echt typisch jongensgedrag. Gelukkig wil dat niet zeggen dat ik niet ongelooflijk veel van ze houd, ze bewonder en ze elke minuut (dat ze elkaar niet in de haren zitten) wel wil knuffelen. Ik ben namelijk gek op mijn twee jongens!
Handig: Zoons, een handleiding voor moeders >>
Helemaal geen zielige jongensmoeder
Laatst sprak ik op een verjaardag een meisjesmoeder. Ze leek me zielig te vinden, omdat ik twee jongens heb. Ze zei: “Toen ik hoorde dat ik een meisje kreeg dacht ik: nou, mijn meisje is binnen”. Ik geef eerlijk toe, Ik had het heel leuk gevonden als ik er een meisje bij had gehad. Maar dat heb ik niet, ik heb twee jongens. En dat is helemaal niet erg en ik ben er zeker niet zielig om. Het was wel zo dat ik me dit anders had voorgesteld en daar heb ik mijzelf, vooral bij de tweede, één dag voor gegeven. Eén dag mocht ik mijzelf zielig vinden, omdat er in mijn buik geen meisje groeide. Maar na een halve dag treurig zijn tussen de blauwe babykleding was het genoeg! Ik had een gezond kind in mijn buik, een stoere jongen en een broertje voor Ravi.
Ik ben dolgelukkig met twee jongens, ze hebben zo veel aan elkaar en ik smelt echt als ik stiekem naar ze kijk. En natuurlijk voel ik het nog als ik de H&M binnenloop, waar ze zo veel leuke meisjeskleding hebben en er maar heel weinig jongenskleding hangt. Vaak ook nog met vreselijke Cars, Bob de Bouwer en Transformer prints! Maar volgens mij mag dat en ben ik niet de enige jongensmoeder die dit soms zo voelt, toch?
Als enige vrouw in ons gezin ben ik dus wel eens verbaast over het typisch jongensgedrag van mijn mannen. Maar waar heb ik het dan over, wat vind ik nou typisch jongensgedrag?
10 x typisch jongensgedrag
#1 Verzamelen
Ravi is een echte verzamelaar. Zijn we op het strand, dan moeten er 105 schelpen mee naar huis. Maar is er iets van metaal, dan moet het zeker mee naar huis. Fietsen we naar school, dan kan hij gerust midden in de spits op de rem gaan staan, omdat hij iets ziet glinsteren. Dit metaal (schroefje, ringetje, bagagedrager, oorbel) wordt thuis dan opgeslagen en vervolgens nooit meer naar gekeken.
#2 Volume
Tekenfilmfiguren schreeuwen, Justin Bieber krijst. Alles moet hard, heel hard! En daar komt bij dat Ravi zelf ook vaak erg hard praat. Ik ben best geluidsprikkelgevoelig, dus ben hier niet zo blij mee. Daar komt bij dat ik dit herken van mijn broertje vroeger, dus wellicht komt daar ook een deel van mijn irritatie vandaan…
#3 Hard, harder, hardst
Racen met auto’s, steppen door het park, spelen in de zandbak, zelfs wanneer ze elkaar een kusje geven gaat het hard! #Boyswillbeboys is dan ook een hashtag die ik regelmatig gebruik op mijn Instagram kanaal bij een foto van mijn jongens.
#4 Zit nou eens stil
Mijn jongens zitten nooit stil. Ravi is altijd aan het duikelen, springen of koprollen. Ook Bodhi rolt graag over de vloer of rent rondjes door het huis. Ik word er zo onrustig van en het gaat, vooral aan het einde van de dag, ook zo vaak fout. En dan werkt, “ik zei net nog, als je je pijn doet, dan troost ik je niet hoor” niet meer en doe ik toch het vuur even uit en leg mijn mes weg om mijn eigenwijze kleinzerige jongens te troosten.
#5 Wat een bende
Jongens laten alles overal slingeren. Er wordt niet één autootje gepakt, nee de hele mand moet om. Daarnaast moet er ook met de trein gespeeld worden, een rijstwafel gegeten en ranja gedronken. En zo zitten er allemaal rijstkruimels tussen plakkerige wielen en treinrails. Nu lijkt dit allemaal heel negatief, maar ik ben wel altijd erg onder de indruk van de inventiviteit van mijn jongens. Auto’s die kunnen vliegen, treinen met een dienstregeling waar de NS nog wat van kan leren! Dan maar een bende!
Het is ook maar hoe ik naar mijn jongens kijk. Ben ik gestrest en moe, dan gaat alles hard en met veel geweld. Heb ik de tijd om echt even te kijken? Dan zijn ze eigenlijk heel erg lief aan het spelen, minstens 10 minuten.
#6 Ze eten als bootwerkers en groeien als kool
Nou zijn mijn jongens nog jong en heb ik ze nog geen 6 boterhammen weg zien werken, maar toch begint Ravi zichtbaar meer te eten. En ze groeien als kool. Vanmorgen nog bracht ik Bodhi naar het kinderdagverblijf met een naveltruitje en hoogwater broek. En nee, dit is geen mode!
#7 Stinkiewinkie
Wat kunnen jongens stinken! Ravi kan gerust 30 minuten op de wc zitten, ik snap daar niets van! Bodhi is bijna 3.5 jaar en poept nog lekker in zijn luier en dat vaak meerdere keren per dag. Bah wat kunnen ze stinken!
#8 Jongens zijn bikkels
Mijn jongens zijn bikkels. Niet bang voor regen, voor zand, voor vies, voor hoog of voor pijn. Toch zit er veel verschil tussen mijn oudste en mijn jongste. Ravi is een echte bikkel en Bodhi heeft nog wat stappen te maken. Maar ik denk dat SIRE trots kan zijn. Ik probeer ze zoveel mogelijk echt ‘jongensgedrag’ te laten vertonen en schrik niet op van een kapotte broek of vieze schoenen.
#9 Experimenteren
Ravi wil alles zelf doen, zelf timmeren, schoonmaken, dingen uit elkaar halen en weer in elkaar zetten. Hij moet het zelf doen en zien, voordat hij het gelooft. Dit vergt geduld. Gelukkig ben ik net een cursus mindful parenting begonnen.
#10 Liefde voor mama
Dit is een ding waar ik meteen van op de hoogte werd gebracht toen ik vertelde dat ik een jongen kreeg. “Wat leuk, want jongens zijn namelijk gek op hun moeder!” En dat klopt, beide jongens zijn gek op mij en terecht natuurlijk.
–
Jongens zijn leuk, maar soms ook heel vermoeiend. Maar ik zou NOOIT meer zonder ze willen. Ik ben heel benieuwd hoe jullie het jongensmoederschap ervaren? Laat je hieronder of op Facebook een reactie achter? Wil je meer van mij weten, volg me dan op Instagram, daar deel ik dagelijks mijn ervaringen als jongensmoeder.
Lees meer: blogs van jongensmama’s >>
Blog: Mijn zoon is geen stoere jongen >>
Lees ook: typisch meisjesgedrag >>
typisch jongensgedrag
