Een verslaafde draak in huis!

Lekker ouderwets spelen. Zonder kabels, oplaadsnoertjes en apparaten die met een i beginnen. Ik heb me er altijd zo hard voor gemaakt. Heilig in mijn knutselkindjes geloofd met hun levendige fantasie, rollenspelen en hartverscheurende huilbuien wanneer er een dag niet met de Lego gespeeld kon worden. Tot de komst van de iPad. En bovenal tot de dag dat het spel Dragon City in het leven van mijn zoon kwam. verslaafde draak in huis, gameverslaving bij kinderen

Mini junk

Van de ene op de andere dag had ik een echte mini junk (van 6!) in huis: trillende handjes wanneer ie niet kon spelen, opeens veel eerder opstaan om weer snel achter de iPad te duiken, en helaas ook liegen en chanteren om maar verder te kunnen spelen. ’Echt hoor mam, ik kan heus wel alleen thuis blijven wanneer je even een boodschap ga halen. Nee natuurlijk pak ik dan de iPad niet!’ Of: ’Zeg mam, als ik je nu mee help met de Lego opruimen, dan heb ik wel een beloning verdiend he?’, ’En toen ik de tafel afgeruimd had, was dat eigenlijk ook wel iPad-tijd waard, toch?’ En me ondertussen maar aankijken met van die enorme puppy ogen, waar door het slaapgebrek gigantische wallen onder zitten. De hele dag wordt me te pas en te onpas verteld waarom Dragon City zo geweldig is. Wat al zijn draken kunnen. In welk level hij al niet zit en hij bijzonder dat is. Heb ik misschien een verslaafde draak in huis??

Lees ook: Game meneer >>

Verslaafde draak in huis

Van de week, het was iets over 6 uur ’s morgens, hoorde ik gekraak vanuit mijn woonkamer. En daar stond Tijs, in zijn pyjama, te balanceren op een klein stoeltje om zo bij de verstopte iPad op die net iets te hoge plank te kunnen. Betrapt! En dat terwijl ik die avond daarvoor nog met enige emotie uitgelegd had hoe teleurgesteld ik was over het stiekeme spelen en liegen. Als gevolg daarvan had ik bovendien de code gewijzigd. Eng hoe die Dragon City verslaving dus zo diep zit dat ie ondanks behoorlijke vermoeidheid toch ’s morgens vroeg getriggerd wordt wakker te worden en bovendien iets gaat doen waarvan de vorige avond al gezegd was dat dat niet mag.

Game verslaving bij kinderen

Hoe hier mee om te gaan? Al wat eerder had ik andere moeders gevraagd hoe zij het iPad/tablet gebruik een beetje in de hand houden. Of zij nog gouden tips hadden. Hieruit bleek dat de meeste gezinnen het ’scherm-uurtje per dag’ hanteren, waarbij dus ook televisie en computer meetellen. Vaak met een eierwekker erbij om discussies te voorkomen. Prima.  Maar op dit moment, vrees ik, dat zelfs 5 minuten per dag er voor zorgt dat Dragon City echt 24/7 door het koppie van Tijs zal spoken.

We hebben het dus maar over een compleet andere boeg gegooid waarbij ik om te beginnen grote kruizen in m’n agenda gezet heb op de middagen dat de kids hier thuis zijn. Geen halve afspraken dus, niet zelf nog een beetje doorwerken, maar dedicated quality time. Stap 2 was het opzoeken van buitenspeelgoed, spelletjes en knutselmateriaal.  Op de eerste vraag na thuiskomst; ’Mag ik iPad-en’ krijgt Tijs nu standaard 2 alternatieven aangeboden. En dat werkt geweldig. Alhoewel ik enorm voor het stimuleren van jezelf vervelen ben (daar word je namelijk creatief van), blijkt dat een beperkte keuze geven soms minstens net zo stimulerend werkt. Zalig. Tja, wat we al allemaal gedaan hebben? Vanmiddag is het een potje Monopoli geworden (damn, wat is dat kind goed!). Maar we hebben ook al door middel van een goedkoop opblaasbadje een riant ligbad in onze douche gecreëerd. Zijn naar een natuurspeeltuin geweest en hebben buiten getuinierd en de ramen versierd met raamstiften.

Het mooiste compliment kwam gisteravond, toen we bij het invullen van het Kletsboek bij de vraag: ’Wat vond je het stomste vandaag’ aankwamen. Tja, normaal gesproken zou ik zeggen dat ik het stom vond dat ik niet op de iPad mocht, he mama? Maar vandaag niet hoor. Zet maar een streepje.’ En tevreden keek m’n eigen draakie me aan.

TIP: Test je gamegedrag