Ik was net 25 toen mijn oudste werd geboren. Ik was destijds de eerste van mijn vriendinnen en had vrijwel niemand om me heen met ervaring, op mijn schoonzus na. Helemaal niet erg, maar ik miste het wel om ervaringen te delen. Facebook was toen net een beetje in opkomst in Nederland en Hyves was nog ‘je-van-het’. Via internet kwam ik terecht op een forum met meerdere zwangere vrouwen en ik kwam terecht in een groepje met andere vrouwen die allemaal in dezelfde maand uitgerekend waren. Online deelden we onze ervaringen over vriendschap en kinderen en veel meer en al snel werden we ‘vriendjes’ op Hyves. De zwangerschappen, bevallingen en eerste ervaringen als moeder deelden we met elkaar. Mijn man noemde ons destijds ‘de Myves’ (meisjes van Hyves).
Vriendschap en kinderen
Het onvoorspelbare gebeurde. Hoewel we allemaal verspreid over Nederland wonen, hadden we veel contact en toen onze kinderen ongeveer een jaar waren volgde een eerste ontmoeting met slechts drie van de meiden. Het begin van een ware, diepgaande vriendschap. Er kwam een whats app groep en er kwamen er meerdere afspraken.
Sindsdien delen we lief en leed met elkaar en inmiddels hebben we met ons clubje 16 kinderen, 3 scheidingen, talloze onzinberichten, miskramen, overlijden van dierbaren, mega vrouwenruzies, 4.000.000 lachbuien en allemaal andere dingen overleefd.
Moeders
Elk jaar proberen we weer samen (zonder de mannen en kinderen) een weekendje weg te gaan. Hiervoor een datum prikken is met 7 werkende moeders altijd een feest… maar binnenkort is het weer zover…
Dit weekend gaan we met ons terrorsquad Volendam op stelten zetten!
Wat heb ik er zin aan om even mijn meiden in een huisje te zitten. Even geen moeder zijn, geen verantwoordelijkheid. Even heerlijk relaxen met mijn zes vriendinnen, waarbij ik me thuis en op mijn gemak voel. Waarbij ik mezelf mag zijn.
Nee, we zien elkaar niet met grote regelmaat. Dat is onmogelijk. Maar elk jaar komen we weer samen en dan is het goed. Dan kunnen we samen lachen, samen huilen en gewoon stom zitten en uitrusten van onze drukke, uiteenlopende levens.
Lieve meiden, jullie zitten zo verstrengeld in mijn leven. Jullie zijn onderdeel van mijn basis geworden en ik hoop dat we over 50 jaar met elkaar kletsen over onze kleinkinderen, over die sexy verpleger (die nog geboren moet worden) en in onze oma onderbroeken plassen van het lachen.
