Wij zijn gek op wandelen! Door het bos, de stad of het park, over de heide, het strand of gewoon door de buurt. Ik wandel eigenlijk al mijn hele leven en kan er nu, met de kinderen erbij, nog meer van genieten. Niet altijd natuurlijk. Zeurderige stemmetjes, “Zijn we er al, ik heb zere benen, ik heb dorst en ik moet poepen”, halen je natuurlijk wel een beetje uit je relaxte bos-modus. Maar kinderen zorgen er ook voor dat je anders naar de natuur gaat kijken. Zij zien een mooie paddenstoel, een eekhoorn, slak of egel. Gekke kromme takjes en de prachtigste herfstkleuren. Terwijl jij met je hoofd in de route of bij de boodschappen zit. Sta hier dan ook even bij stil, laat ze er een foto van maken om later na te tekenen bijvoorbeeld. We proberen er met ons gezin altijd iets gezelligs van te maken. De herfst is misschien wel de mooiste tijd van het jaar om buiten te zijn. Een dikke jas aan, warme kleding, lekkere dingen mee, herfst-schatten verzamelen en als beloning uitrusten bij een speeltuin met warme chocomelk. wandelen met kinderen
Wandelen met kinderen
Wij wonen in Enschede en dat ligt in Twente. Twente is prachtig en wandelen door deze unieke streek is echt geen straf. En hoe fijn is het dan om te weten dat wandelen ook nog eens hartstikke gezond is. Het verlaagt het risico op hart- en vaatziektenen je hebt 50% minder kans op overgewicht. Daarnaast wordt je er ook vrolijker van, altijd fijn, ook voor je omgeving. Wanneer je het al op jonge leeftijd meegeeft is de kans groot dat ze het later zelf ook gaan doen. En hoe gezellig zou het zijn dat jij dan mee mag 😊
Herinneringen
Toen ik nog een klein meisje was en met mijn ouders op een zondag een (te) lange wandeling maakte, stond ik ook niet altijd te springen. Maar ik moest natuulijk gewoon mee, zin of geen zin, weer of geen weer. Toch brengen fijne herinneringen mij terug naar lange bospaden en gammele stampbruggetjes in het bos dichtbij ons huis, naar een afgelegen baai in Kroatië en het oneindige strand van Denemarken. Wandelen hoorde gewoon bij onze familie. We woonden aan een bosrand, hierachter lag een prachtig groot bos waar we dagelijks liepen. Op zondag pakten we vaak de auto om andere stukken natuurschoon te ontdekken. Achteraf snap ik niet hoe mijn ouders de weg terugvonden wanneer ze (denk ik) zomaar ergens de auto parkeerden om vervolgens linksaf te gaan, dan rechtsaf, linksaf, weer linksaf, dan rechtdoor, rechtsaf en hoppa, daar was de auto weer! Knap hoor, zonder navigatie!
Toen ik op mijzelf ging wonen in de binnenstad van Enschede kwam er van wandelen weinig meer. Afgezien van huis naar de supermarkt of naar de kroeg en weer terug. Dat laatste kon je vaak niet eens meer wandelen noemen 😉Maar toen ik Bram leerde kennen trokken we er best regelmatig even op uit. Twente is ook te prachtig om niet te ontdekken. En aangezien ik ‘een hekel’ heb aan fietsen, lag wandelen vaak meer voor de hand als invulling van een lamme zondagmiddag.
Lam waren we niet meer op zondagmiddag toen er twee kinderen kwamen. Wel moe en uitgeput. Wandelen werkt, behalve heel fijn voor een kater, ook wanneer je doodmoe bent. Het frist je weer even helemaal op!
Wandelen is: de haast uit je hoofd krijgen en kijken wat er overblijft
Ravi liep met 13 maand en heeft daarna nooit meer in de buggy gezeten. Wel zat hij af en toe in de rugdrager, wanneer wij hele lange stukken liepen. Hij is nu 7 en loopt al jaren alle lange wandelingen van +/- 5 a 6 km op z’n gemakje mee. Bodhi is 4 en begon pas op z’n derde zelf te lopen in plaats van zich prinsheerlijk te laten duwen of dragen door ons. Nu hij 4 is loopt hij ook gewoon mee. Maar meestal wil hij nog wel een stukje op de rug, want dan heeft hij zere benen, geen zin, dorst of last van andere smoesjes.
Van een herfstwandeling naar een creatieve herfsttafel
Meestal hebben mijn jongens ook echt zin om een wandeling te maken. Mede omdat we vaak op zoek gaan naar een plekje waar we na de wandelingen kunnen bijkomen met wat lekkers en waar de jongens nog even kunnen spelen. En die zijn er gelukkig genoeg bij ons in Twente. Ook leuk, wandelen tussen de Schotse Hooglanders, stokken of stenen in het water gooien of stampen over smalle bruggetjes. Dit maakt elke wandeling leuk en elke ervaring uniek.
In de herfst zoeken we bladeren, eikels, stokjes, stenen, dennenappels en kastanjes. Hier maken we thuis een herfsttafel- of vensterbank mee. Deze maak je uniek en persoonlijk door de takjes, stenen, blaadjes en dennenappels te beschilderen. Een gezellige zondagmiddag activiteit wanneer het regent en je niet naar buiten wilt. Het maakt het wandelen zelf ook leuker omdat je op ontdekking gaat naar de mooiste schatten. Tip: Neem een zakje of bakje mee waar je alles in kunt bewaren.
Takken kun je ook omwikkelen met allemaal verschillende kleurtjes wol, van kastanjes kun je spinnenwebben maken en blaadjes met verschillende vormen kun je als mal gebruiken om ze na te tekenen. Meer leuke herfst DIY tips vind je op Pinterest.
TIPS en inspiratie
Wil je ook samen wandelen met kinderen en kom je er zelf niet uit of weet je niet waar te beginnen? Gelukkig zijn er verschillende organisaties die het belangrijk vinden dat kinderen de natuur ontdekken. De IVN heeft heel veel leuke routes en organiseert regelmatig leuke activiteiten speciaal voor kids. Ook natuurmonumenten organiseert heel veel leuks voor kinderen, zoals speurtochten, kinderfeestjes en knutselmiddagen door heel Nederland. Dit heet OERRR.
So, let’s go for a walk! Laarzen aan en gaan!
Wandelen jullie wel eens met de kinderen? Ik hoor graag jullie ervaringen.
Wandelen met kinderen is leuk!
LEES OOK:
