Mijn zoon is geen stoere jongen, maar eigenlijk een bang mannetje. Voor ik zwanger werd van mijn oudste zoon Ravi wist ik (bijna) niets van kinderen, laat staan van baby’s of jongens. Ik had twee nichtjes, twee neefjes en een paar vriendinnetjes met kinderen. Heel leuk en lief, maar niet van mijzelf en dus anders! In mijn ogen waren meisjes lief, zoet en schattig en jongens luid, bewegelijk en stoer. Maar ik ben er in de afgelopen jaren achter gekomen dat deze vooroordelen niet altijd kloppen en ieder kind anders is. Ik neem je mee in mijn leven als jongensmoeder van een stoere jongen én een bang mannetje.
Mijn stoere jongen
Ravi had als baby al een enorm gespierd lijf. Hij bewoog altijd en ik noemde hem mijn kleine sprinkhaan. Ravi durft en doet en heeft zoveel kracht en energie in zijn lijf. Hij kon al snel lopen, praten, klimmen en fietsen. En ook op sociaal vlak heeft hij hartstikke veel lef. Het opvoeden van dit energieke mannetje is soms wel een enorme uitdaging, maar ik kan zo van hem genieten wanneer hij trots laat zien wat hij allemaal al kan. Omdat Ravi onze eerste was, was dit mijn uitgangspunt voor typisch en stoer jongensgedrag.
Maar toen kregen we Bodhi…
2,5 jaar na de geboorte van Ravi werd onze tweede zoon Bodhi geboren, in een poep en een scheet was hij er. Dat ging bij Ravi wel anders, ook het vele huilen bleef uit. Ik ervaarde het moederschap van mijn tweede echt heel anders. Ik kon veel meer genieten, mede omdat Bodhi zoveel rustiger was kon ik hem ook overal mee naar toe nemen. Als ik maar niet weg ging, want Bodhi wil niets liever dan heel dicht bij mij in de buurt zijn. Dat is leuk en schattig, maar hij is nu bijna 4 en wijkt nog steeds geen meter van mijn zijde. Hij moet ‘s morgens huilen als ik hem achterlaat bij het kinderdagverblijf, gelukkig is dit al na vijf minuten weer over. Maar het weggaan, het loslaten, blijft hij zo lastig vinden.
Geen stoere jongen
Bodhi is veel langzamer, met alles. Hij liep en praatte pas laat en had totaal geen interesse in een (loop)fietsje. Gelukkig is de loopfiets nu wel favoriet en gaat het praten heel erg goed. Maar vindt hij het ergens spannend, dan doet hij net of hij er niet is en trekt zich terug. Hij zegt niets, gaat niet spelen en blijft dicht bij mij. Je blijft vergelijken, want Ravi fietste al met 2,5 zonder zijwilietjes, terwijl Bodhi de trappers nog steeds maar nauwelijks rond krijgt, met zijwieltjes. Echt geen stoere jongen dus…
Een gevoelig kind
Bodhi is gewoon een heel ander kind dan Ravi, een kind dat altijd mijn hand vast wil houden, dat stil kan zitten en heel goed zelf kan spelen. Hij is gek is op dieren, heel erg lief en behulpzaam, op zijn gemak is hij een echte clown, hij voelt alles haarfijn aan en kan daarom ook snel emotioneel zijn. Hij is snel op zijn teentjes getrapt en kan er slecht tegen als iemand hem straft.
Mijn kind is heel erg gevoelig, maar kruipt elke dag een beetje meer uit zijn schulp. We gaan elke maandag naar peuterdans en daar komt hij helemaal los. Hij krijgt zelfvertrouwen en ook door het fysieke karakter van zijn broer durft hij steeds een stapje verder te gaan. Zo gingen ze laatst met z’n tweetjes op pad in een binnenspeeltuin. Ik was verbaast en super trots, had eigenlijk verwacht Bodhi deze 3 uur op schoot te hebben.
Bijna naar school
Maar ik moet leren hem meer los te laten, want ik pas me aan aan zijn gedrag. Ik til hem op als hij het spannend vindt en bescherm hem misschien wel veel te veel. Dat weet ik ook wel, maar het is mijn kleine bange mannetje. Over 4,5 maand wordt hij 4 jaar en gaat hij naar school. Ik denk dat dit een hele grote stap gaat worden, maar wel een die hij nodig heeft (en ik ook)! Maar oh wat ga ik hem missen…
Ondanks het verschil tussen mijn jongens houd ik van allebei superdepuper veel. Wat zou het saai zijn als ze precies hetzelfde waren! Ik vind het heerlijk wanneer ze samen gieren van het lachen, met de auto’s spelen of wanneer ze soms, heel soms schattig tegen elkaar aan hangen terwijl ze een filmpje kijken. En het zijn beide toch echt jongens hoor! Ze maken heel veel troep en herrie en ze smeren, met chocopasta, soep, klei, stiften, met alles! Zelfs wanneer ze met een schone broek en nieuwe schoenen aan door de plassen stampen, dan smelt mijn hart, dit zijn mijn jongens! Voor altijd <3
Little boys are just superheroes in disguise – Rockinboys.com
Lees ook: 10x typisch jongensgedrag >>
Lees meer: blogs van jongensmama’s >>
Lees ook: typisch meisjesgedrag >>
