De bel gaat. Er wordt een pakket Clics bezorgd met het verzoek of mijn jongens hiermee willen spelen om het uit te testen. Dat hoef ik ze geen twee keer te vragen. Gejuich stijgt op vanaf de tafel waar de laatste boterhammen naar binnen worden gepropt. Opeens hebben de mannetjes geen honger meer.
Mijn oudste zoon van 5 kent clics al van school en is direct super enthousiast. Zijn jongere broertje van 3 kent het nog niet, maar zit bij de aanblik van de vrolijke doos vol met gekleurde blokjes ook meteen te stralen. De doos wordt opengerukt en het plezier is van beide gezichten af te lezen.
Even is de jongste in verwarring als hij een hand vol clics uit de doos graait. Hij weet niet wat hij er mee moet doen. Zijn oudere broer laat geduldig zien dat je de blokjes in elkaar kan ‘klikken’. Zo zit na een paar minuutjes de jongste al geconcentreerd te spelen. Hij zet met zijn fantasie de ene na de andere auto, vrachtwagen en boot in elkaar. Zijn tong hangt van inspanning uit zijn mond.
De oudste wil de moeilijke vrachtwagen uit het voorbeeldboekje in elkaar te zetten. Voortvarend gaat hij aan de slag. Hij komt een heel eind, maar dan heeft hij toch de hulp van mama nodig. Maar oh jee, zo makkelijk is dat niet. Samen lopen we het voorbeeld stap voor stap door en na een half uurtje zit de vrachtwagen in elkaar. Mijn oudste zoon is even heel trots, dan pakt hij weer nieuwe clics en begint aan de traktor. Hij heeft de smaak te pakken.
Wat vinden wij ervan?
Ik hoef de jongens niet te vragen wat ze van clics vinden. Het plezier straalt van hun gezicht. Sinds we het in huis hebben pakken ze clics als eerste als er even tijd is om te spelen. Als we gaan eten leggen ze hun creatie met moeite weg en gaan er weer mee verder als we klaar zijn. De jongste vindt het vooral leuk zelf wat te verzinnen om te maken. De oudste haalt juist zijn plezier uit het nabouwen van de voorbeelden en zet zo de mooiste figuren in elkaar.
Ik als moeder ben ook erg enthousiast. De jongens spelen er een tijd achter elkaar geconcentreerd mee. Dit geeft veel rust. Even geen rondrennende jongens, door de lucht vliegende auto’s of veel lawaai. Ook is er even geen ruzie tussen de twee broers nu ze allebei hun eigen ‘project’ hebben. Het is erg leerzaam, stimuleert het ruimtelijk inzicht, de concentratie en creativiteit. En het is vooral ook heel erg leuk om te doen. De jongens moeten veel geduld opbrengen om een figuurtje in elkaar te zetten, wat ze erg goed afgaat omdat ze zo graag het resultaat willen zien. En dat mag er zijn! De figuurtjes van vrolijke kleurtjes wil je niet meer uit elkaar halen, zo leuk zien ze eruit.
Kortom, Clics is dolle pret!
