Mijn verhuizing naar Frankrijk, heeft zo’n beetje alles in mijn leven veranderd, ik zei vaarwel tegen de stad, tegen mijn baan, tot ziens tegen mijn vrienden en adieu tegen mijn land. Een ware cultuurshock. Maar daar bleef het niet bij, ik werd ook echtgenote en moeder. Mijn partner had ook heel andere interesses en hobby’s dan diegene die ik van huis uit kende. De enige sport waar ik ooit een ‘vervoersmiddel’ bij nodig heb gehad was bij het paardrijden. Mijn man niet, hij houdt van zogenaamde gemotoriseerde sporten, zo heeft hij altijd heel veel aan motorcross gedaan. crossmotor
Mijn zoon wil motorcrossen
Echt een ver van mijn bed show, en ik had nou ook niet echt direct het gevoel dat ik me eens goed in die sport moest gaan verdiepen…. Ja, ik ben gek op mensen met een werkelijke passie en daarom vond ik het ook erg fijn dat mijn man er één had, maar daar bleef het bij.
En toen kregen we kinderen en zij vonden het fantastisch om bij papa achterop de motor de bossen door te crossen. Ik hield altijd mijn hart vast en het gevoel van opluchting als ik ze weer terug hoorde komen is onbeschrijfbaar. Maar blijkbaar was dat niet genoeg: Sam haalde het in zijn hoofd om voor zijn 7everjaardag een crossmotor te vragen. Mijn antwoord was gelijk dat hij op zijn minst nog 11 verjaardagen moest wachten, no way dat mijn zoon op deze leeftijd zoiets gevaarlijks zou gaan doen!!
Motorcrossen? Veel te gevaarlijk!! Of niet?
Maar dat zag mijn man toch anders. “waarom niet?” Zo gevaarlijk is het niet als je weet wat je doet”, “Onze dochter rijdt toch paard? Nou dat is ook niet zonder gevaren” en zo werden er nog veel meer argumenten tegen mij ingebracht. En hoe ik ook probeerde, er kwamen tegenargumenten. Bijvoorbeeld “Er is hier geen motor cross club meer in de buurt en ik wil dat Sam wat in clubverband blijft doen”. “Hij kan toch blijven mountainbiken, het één zit het ander niet in de weg. In tegendeel, de sporten vullen elkaar aan”.
Als laatste argument bracht ik nog in dat Sam misschien kon gaan BMX-en naast zijn mountainbiken, maar toen ik dat eens wat beter bekeek zag ik al snel dat motor crossen niet gevaarlijker is…
Crossmotor voor zijn verjaardag
En dus geschiedde. We trommelden iedereen op en gezamenlijk kochten we een heel oude, maar onverwoestbare crossmotor voor Sam zijn verjaardag. En het blijkt een super cadeau!! Hij zit bijna elk weekend op zijn motor en wat ik heel belangrijk vind, is dat hij zich er helemaal in kan verliezen. Het is een heel intensieve sport en op het moment dat Sam op zijn motor zit is hij met niets anders bezig. Het is zo fijn dat Sam zijn hoofd helemaal leeg kan maken. Zo belangrijk, maar ook zo moeilijk voor Sam.
En ook voor zijn motoriek is het fantastisch. Hij gaat de bossen in en crost erop los. Maar ook op een circuit niet ver van ons huis kan hij helemaal losgaan. In het begin belde ik mijn tig keer man om te vragen of alles goed ging als ze naar mijn idee veel te lang weg waren, maar ik moet zeggen dat het went. Ik weet dat Sam in goede handen is en nu ik mij wat meer in de sport verdiept heb weet ik ook dat het helemaal niet zo gevaarlijk is als ik altijd gedacht heb. Ik kijk nu zelfs de motorcross wedstrijden op tv en ik hou de uitslagen bijna nog beter in de gaten dan Sam en mijn man.
Eigenlijk is Sam gewoon superstoer op zijn vintage crossmotor!
