“Ik wil mijn sjaal niet om!” Mijn jongste zoon staat stampvoetend in de gang. Hij is woest. Dikke tranen van frustratie rollen over zijn wangen. Ik kijk naar zijn bleke koppie en zie donkere kringen onder zijn oogjes. Ik kniel voor hem neer. “Kom maar schatje” Ik spreid mijn armen en voel hem log tegen me aan vallen. Hij geeft zich over. Zijn door de decemberpret vermoeide lichaam vindt rust in mijn armen. “Mam, we komen te laat!” hoor ik achter me. Mijn oudste zoon staat helemaal klaar – handschoenen aan, sjaal om, rugzak op zijn rug – bij de fiets te wachten. Ik werp snel een blik op mijn horloge en zie dat we moeten opschieten. Het is vroeg in de ochtend maar we zijn laat voor school.
Op het schoolplein is het een drukte van belang. Kerstlampjes verlichten het schoolplein, er klinkt zachte muziek en kinderen krioelen door elkaar heen. ‘Wat nu weer?’ schiet er door mijn gedachten. Nadat we Sinterklaas uitzwaaiden was ik opgelucht. Even tijd om op adem te komen. “Kijk kerstbomen!” Mijn jongste zoon rent uitgelaten over het plein. Ik zie de adrenaline zijn lichaam weer tot leven brengen. Aangestoken door de kerstgezelligheid die zo plotseling zijn intrede heeft gedaan.
Decemberpret…
’s Middags krijg ik een brief van school met de aankondiging van alle kerstactiviteiten die de komende weken gaan plaatsvinden. Ik zucht als ik de brief in mijn mailbox aantref en heb niet de moed hem direct te lezen. Vraag me af waar ik de energie vandaan moet halen om nu gelijk alweer een nieuwe periode vol activiteiten die zoveel onrust met zich meebrengen aan te gaan.
De weken die volgen zijn druk maar gezellig. De pietengym heeft plaatsgemaakt voor rendiergym, het Sinterklaasjournaal voor kerstfilms en Sinterklaas kapoentje voor Rudolf met zijn rode neus. De jongens komen iedere dag thuis met nieuwe kerstcreaties die ze op een van de vele creamiddagen in elkaar hebben geknutseld. Ook buiten school is er weer veel te doen. Van levende kerststal tot muzikale voorstellingen, iedere dag iets anders. Ook thuis wordt de kamer gevuld met kerstliedjes en lezen we alleen nog kerstverhalen. De kerstboom straalt en de kaarsjes branden. De jongens genieten, maar toch zie ik hun gezichtjes bleker en bleker worden. Ze zijn moe van alle decemberpret, terwijl het hoogtepunt nog moet komen…
… wordt decemberstress
‘Hoeveel nachtjes moet ik nog slapen mama?’ vraagt mijn jongste zoon elke ochtend weer met zijn grote, vragende ogen. Hij heeft dit jaar zijn eerste kerstdiner op school en kan bijna niet wachten. Op de middag van het diner zijn de jongens vrij en staan we samen in de keuken de lekkernijen voor te bereiden. Dan kleden ze zich ‘mooi’ aan. De een in zijn Spiderman pak en de ander verkleed als Bob de Bouwer. Ik breng eerst mijn oudste zoon naar zijn klas en voel een brok in mijn keel als hij naast zijn vriendjes plaatsneemt aan de mooi gedekte tafel. Zijn ogen glanzend van verwachting.
“Mama, kom nou!” Mijn jongste zoon trekt ongeduldig aan mijn arm. Snel lopen we naar zijn klas, waar de tafels ook zo prachtig gedekt zijn. Mijn zoon wordt er op slag verlegen van en gedwee gaat hij zitten op de voor hem bestemde plaats. Zijn klasgenootjes zijn net zo onder de indruk. De koppies van deze jonge kleuters staan vol verwachting en in hun ogen zie ik de lichtjes branden. Alsof ze voelen dat dit een heel bijzondere avond is. En dat is het….
Met twee uitgelaten jongetjes met volgegeten buikjes loop ik die avond naar huis. Ik kijk nog even achterom en zie de sprookjesachtige verlichte school achter me liggen. Een gevoel van intense tevredenheid overvalt me. De kerstvakantie ligt voor ons. Rust. Familie. Samenzijn. En daarna weer klaar voor een vers jaar vol nieuwe kansen, uitdagingen en vele geluksmomenten.
Ik wens iedereen een hele fijne feestdagen en een liefdevol nieuwjaar!
LEES OOK: