De dag van de liefde komt er weer bijna aan en ik krijg er de kriebels van. En nee, niet van de vrolijke vlinders in mijn buik, maar omdat ik er gewoon geen zin in heb. Ik ben 2 jaar geleden gescheiden en verder gegaan als alleenstaande moeder. En ik heb gelukkig 2 enorm lieve en makkelijke kinderen, zij zijn de lichtjes in mijn leven en met zijn drietjes hebben we het fijn.
Valentijnsdag vieren met de kinderen >>
Op zoek naar de liefde
Een tijdje ben ik op zoek geweest naar een leuke man, en ik kwam van alles tegen, vreemde mannen, getrouwde mannen, mannen met bindingsangst, best wel aardige mannen, en mannen die niets liever wilden dan met mij verder. En hoe graag ik ook wilde, natuurlijk met de mannen die geschikt én single waren, toch lukte het me niet. Ik blokkeerde, en ik stelde mezelf, maar ook leuke en aardige mannen flink teleur. Misschien was het nog te vroeg, misschien was ik te beschadigd door mijn ex? Ik bedoel, wat ik heb meegemaakt heeft zelfs de ‘Mijn Geheim’ gehaald, dus dan heb je wel een rugzak. En ik snap dat ik tijd nodig heb om alles op een rijtje te krijgen.
Lees ook : Onvoorwaardelijke liefde voor je kind >>
Ik haat Valentijnsdag
Maar toch zie ik overal om me heen de roze hartjes en rode roosjes verschijnen bij het naderen van 14 februari. En aan de ene kant denk ik, waarom is het mij niet gegund, en aan de andere kant denk ik, rot op met al die onzin, ware liefde bestaat helemaal niet, het is allemaal maar schijn aan de buitenkant want ondertussen hebben jullie ook maar 2 keer per jaar seks, flirt jij met je personal trainer omdat je in eerste instantie hoopt dat je man je weer aantrekkelijker gaat vinden in je strakke lijf, terwijl hij het bed in duikt met zijn 15 jaar jongere secretaresse op ‘zakenreis’, maar daarna wel op Valentijnsdag aankomt met een bos rode rozen en een lullig doosje bonbons van het tankstation.
Valentijnsgedoe
Dus nee, dat hele Valentijnsgedoe hoeft voor mij niet. Ik heb het gewoon nog even gehad met mannen en ik hou het bij mijn kleine blonde Viking en zijn zusje. Wie weet dat het ooit wel weer gaat veranderen voor mij, en stiekem hoop ik natuurlijk op een man die me ooit gaat bewijzen dat het ook anders kan. Maar ik lijk iedere dag er juist meer vrede mee te hebben dat ik het alleen doe. Geen gezeur, geen uitleg, geen verantwoording, ik doe alles lekker zelf.
Ik duik daarom nog maar even onder mijn steen en kom er na Valentijnsdag weer uit, stel je voor dat Cupido mij in het vizier krijgt…
Wil je toch wat leuks doen voor je Valentijn: Maak deze Valentijns koekjes >>