Toen ik vier jaar geleden in verwachting was van onze tweede spruit kregen we het boek ‘Ik wil geen broertje‘ kado. In het begin was ik een beetje huiverig dit voor te lezen aan mijn oudste zoon, bang als ik was dat hij het helemaal niet leuk zou vinden een broertje of zusje te krijgen. Het boek begint met een tekening van tientallen beschuiten met blauwe muisjes. Dit sprak mijn zoon wel aan, snoepkont als hij is. In het boek vertelt mama muis aan Willemijn dat er een baby’tje in haar buik zit. Willemijn trekt gelijk haar conclusie en gilt het uit. Het is duidelijk. Ze wil geen broertje. Verontwaardigd laat ze aan haar moeder zien waarom. Broertjes stinken, blèren je oren stuk en maken je spullen kwijt. Dat wil Willemijn allemaal niet en daarom maakt ze een anti-broertjes-actie-plan. Mijn zoontje zette altijd grote ogen op bij het horen van dit plan tegen de komst van het broertje. Met schuine ogen keek hij naar mijn dikke buik en vroeg zich hardop af of daar echt iets uit moest komen. De baby in de buik van mama kon toch ook eigenlijk wel gewoon altijd blijven zitten? Vlug las ik dan verder. Op het moment dat Willemijn het hele huis had dichtgetimmerd, zodat dat broertje er mooi niet in zou komen, hoorde ze gehuil. Nieuwsgierig keek ze door het raam en zag haar moeder met iets kleins in haar armen. Vertederd gaf Willemijn haar broertje een kusje. Maar haar moeder moest iets belangrijks vertellen. Het was geen broertje, maar een zusje! Het boek wordt afgesloten met een tekening van tientallen beschuiten met roze muisjes. Dat vond mijn zoon jammer. ‘Die blauwe zijn lekkerder dan de roze hoor mama’ zei hij dan wijs. Enigszins teleurgesteld klapte hij vervolgens het boek dicht. Hij wilde toch liever een broertje dan een zusje. Een paar maanden later werd mijn jongste zoon geboren. Mijn oudste zoon kon zijn geluk niet op. Hij had een broertje! En . . . beschuit met blauwe muisjes.
Voor € 13,95 hardcover Ik wil geen broertje
