Het zal niemand zijn ontgaan dat Sinterklaas en Zwarte Piet al even in Nederland zijn. In deze laatste weken van het jaar, waarin het altijd al topdrukte is voor iedereen, moeten surprises worden gemaakt, gedichten geschreven en kado’s gekocht. De winkels puilen uit en je staat minstens een uur in de rij bij de kassa als je eindelijk een geschikt kado’tje hebt gevonden. En waar doen we het voor? Voor onze kinderen, die deze weken met buikpijn rondlopen, slecht slapen en al in november helemaal over hun toeren raken van de spanning. . .
Sinterklaas en Zwarte Piet
Zo ook mijn jongens. Vanaf half november zijn alle Sinterklaasboeken uit de kast gehaald, draaien we de hele dag die ene Sinterklaas cd en komen de pepernoten onze neuzen uit. Het hele Sinterklaas gebeuren houdt mijn oudste zoon nogal bezig. ‘Hoe weet Sinterklaas dat we verhuisd zijn?’ vroeg hij het eerste weekend dat Sinterklaas in het land was. Hij vond het ook wel erg gek dat zwarte pieten zo genoemd worden. ‘Ze zijn toch bruin en niet zwart? Waarom heten ze dan niet bruine pieten?’ zei hij niet begrijpend. Hij houdt er maar niet over op. Hij wil zelfs ‘later’ zwarte piet worden in plaats van politieman, wat hij altijd zegt. ‘Maar hoe word je dan zwart?’ vroeg ik hem. ‘Gewoon, met verf’ antwoordde hij schouderophalend.
Van de angst voor die oude man met rode mijter en witte baard en blije, geverfde hulpjes is niets meer over. Kroop hij vorig jaar nog ver achter me weg als hij ook maar een glimp opving van iets dat op een zwarte piet leek, dit jaar geeft hij zich helemaal aan de Sinterklaaspret over en kan hij er niet genoeg van krijgen. Elke intocht zijn we afgegaan; op het Domplein, in verschillende winkelcentra en natuurlijk in onze favoriete speeltuin. Helaas was mijn jongste zoon bij die laatste intocht iets minder enthousiast . .
Sinterklaas ontmoeten
Vol verwachting klopte ons hart toen ik samen met mijn jongens, die enthousiast hun pieten mutsen op hadden gedaan, de drukke speeltuin binnenkwam. Mijn twee kleine pietjes renden naar het hek waar alle kinderen in rijen dik stonden uit te kijken naar Sinterklaas. Toen hij eenmaal met de boot aankwam waren alle kinderen door het dolle heen. Ik was mijn jongens inmiddels kwijtgeraakt in de drukte, maar toen ik nog eens goed keek zag ik mijn oudste zoon helemaal vooraan bij Sinterklaas staan. Met open mond staarde hij naar de Goedheiligman. Terwijl Sinterklaas een heel verhaal hield en zijn formaliteiten afwerkte hield mijn oudste zoon zwarte piet nauwlettend in de gaten. Zijn handjes hield hij als een kommetje voor zich, helemaal klaar voor de pepernoten die zwarte piet er zo zeker in zou gooien.
Pietje
Opeens hoorde ik heel hard gehuil en door de dikke rijen kinderen zag ik een heel klein pietje angstig om zich heen kijken. Het was mijn jongste pietje… Zijn ogen waren groot van angst en dikke tranen rolden over zijn wangen. Ik ging snel naar hem toe. Zwarte piet had het geheel gadegeslagen en wilde mijn jongste zoon troosten met wat pepernoten. Daar moest hij niets van hebben. Hij klampte zich vast aan mijn been en ik voelde zijn nageltjes in mijn huid verdwijnen. ‘Wil je wat pepernoten?’ vroeg zwarte piet lief. ‘Nee! Nee!’gilde hij het uit, maar bedacht zich toen en gilde nog harder ‘aan mama geven!!” terwijl hij dwingend mijn kant op wees. Hij kon zijn pepernootjes natuurlijk niet zomaar door zijn neus laten boren, bang of niet. Gelukkig ging piet snel weer verder en kon mijn jongste zoon even rustig ademhalen en genieten van zijn pepernoten. Uit mijn ooghoeken zag ik mijn oudste zoon, samen met zijn vriendjes, een van de pieten belagen. Bedelend om strooigoed en gierend van de pret. De piet maakte snel dat hij wegkwam.
Met buikjes vol pepernoten, opgewonden van alle spanning en helemaal blij met het kado dat ze van Sinterklaas en Zwarte Piet hadden gekregen stuiterden de jongens aan het eind van de middag terug naar huis. Ik voorzag alweer een avond waarin er twee opgewonden jongetjes door het huis zouden rennen, heel hard gezongen zou worden bij de schoen met daarin een appel voor het paard en waarin weinig geslapen zou worden van alle spanning. En dan moet pakjesavond nog komen…
En toch, ondanks alle drukte, vind ik deze tijd altijd heel erg leuk en gezellig. Ook mijn hart gaat altijd net iets sneller kloppen als ik Sinterklaas en Zwarte Piet zie en ik vind het stiekem ook best spannend als een zwarte piet op mij af komt. Toch best jammer dat ze alweer bijna vertrekken.
Ik wens iedereen een hele fijne pakjesavond en de mama’s vooral weer heel veel rust daarna, als Sinterklaas voor de komende 49 weken weer in Spanje zit!
Liefs,
Laura
Het leukste meisjesspeelgoed >>
Sinterklaas en zwarte piet – ontmoet sint en piet
BewarenBewaren
BewarenBewaren