Soms, heel soms voel ik me overbodig in een huis vol mannen…een beetje het vijfde wiel, zeg maar.
Net zoals je bij je mannelijke vrienden staat en ze beginnen over voetbal of wielrennen, of over Top Gear of over het nieuwste tuingereedschap of…ja, over wat eigenlijk? Mmm, als vrouw geen toegevoegde waarde, dus kan je je beter uit de voeten maken. En jawel hoor, ik kijk ook naar voetbal en naar Top Gear, maar de ervaring leert me: in een dergelijk gesprek hou je je toch maar beter op de achtergrond, want je mening wordt -geloof me- niét geapprecieerd! Een beetje female touch, zeg je? Ik dacht het niet.
Met een man en 2 opgroeiende boys in huis wordt het – hoe langer, hoe meer- ook steeds moeilijker om mezelf te mengen in de boys’ stuff…of laat staan: in een gewoon spelletje. Voor een potje voetbal is mama technisch niet goed genoeg (voor tafel-voetbal ook niet), van Nintendo snapt ze al helemaal niks…en aan de worstelpartijtjes (grmpf) houdt ze alleen maar blauwe plekken, kneuzingen en een coupe explodée over.
Transformers en Spiderman beheersen tegenwoordig -tot mijn grote ergernis- ook het beeldscherm. En als ik de TV dan van pure miserie uitschakel (echte horror voor ogen én oren is het), is de mama ook nog eens persona non grata voor de rest van de dag.
Zucht, girl power, bestaat dat nog??
Maar aan alle (luidruchtige) liedjes komt een eind…
Traantjes, geschaafde knietjes, bulten, blauwe plekken… Mamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!
Tja, boys will be boys! 😉
