Daar was hij weer… Weer een mijlpaal! Laatst is Fedde 4 jaar geworden dus hij mocht voor de eerste keer naar school. Pff, waar blijft de tijd zeg? Ik begin het zo langzamerhand echt wel te begrijpen dat iedereen zegt: “geniet ervan, voor je het weet zijn ze groot.” Dat wordt al vanaf zijn geboorte gezegd, geloof ik. Iedere keer weer denk ik: ja, ze hebben gelijk, maar dan bij de volgende mijlpaal denk ik: nee, nu gaat het pas echt hard!
Het eerste levensjaar vliegt natuurlijk voorbij. Zoveel ontwikkelingen in zo een korte tijd, dat is amper bij te houden. Ik dacht dan ook altijd (best naïef) dat het daarna wel wat langzamer zou gaan, of nou ja, voor je gevoel dan want groeien doen ze natuurlijk wel gewoon. Alleen niks is minder waar. Jeempie, waar blijft de tijd zeg! Het lijkt de dag van gisteren nog wel dat hij geboren werd, die helse bevalling zit nog goed op mijn netvlies, maar is toch echt al 4 jaar geleden, blijkbaar…
Kleuter moeder
Nu breng ik hem dan trouw iedere ochtend naar school en ben ik officieel gekroond tot kleutermoeder. KLEUTER, KLEUTER, KLEUTER, pfff. Ja, misschien hoe vaker ik het zeg of schreeuw, dat ik het dan ga geloven. Voorheen ging Fedde één keer per week naar het kinderdagverblijf. Daar was hij inmiddels de oudste van de groep. Bijdehand jongetje was het geworden, wist het allemaal wel even te vertellen wat hij wel en niet wilde. Hij had hier en daar dan ook een vrij grote mond. Kindjes die niet zo bijdehand en goed gebekt waren, konden het dan ook weleens zwaar met hem krijgen.
Maar waar is nu dat bijdehante jongetje gebleven?
Hij is ineens weer de jongste en ziet er ook ineens weer een stuk kleiner uit dan een paar weken terug. Ja, gezichtsbedrog, dat weet ik ook wel! Maar dat maakt die grote mijlpaal echt niet kleiner, juist veel groter!
Want nu moet je dat jongetje waarvan jij dacht dat hij al zo groot was, achter laten in een vreemd gebouw. Met een vreemde juf en een stuk of 30 vreemde kinderen. HALLELUJAH! Dat werd brullen geblazen (snap ik ook wel). Maar gelukkig wilde hij de volgende dag al voor de derde keer naar school (ook na het avondeten). Het enige wat ik toen kon bedenken was: “goed lieverd, snel slapen dan mag je morgen nog een dagje.” Als hij die instelling maar vast blijft houden, komt het allemaal goed!
