Eerste keer

13 december 2014

Vrijdagavond. Zijn eerste keer. Mijn eerste keer, als moeder.  Mijn zoon van 10 is “uit”. Met een paar euro op zak, op de fiets en met telefoon. “Bel me schat, als er iets is. Dan kom ik je halen!” zeg ik tegen hem als hij om half 8 naar een vriendje fietst.

Ik moet loslaten. Toch heb ik een knoopje in mijn buik. Oké, laat ik eerlijk zijn. Een knoop. Hij loopt echt niet in zeven sloten tegelijk. Dat zinnetje heb ik al 10 keer tegen mezelf gezegd. En het is nog waar ook. Het is een rustige jongen, houdt niet zo van uitsloven, doet wat hij zelf wil en trekt zich niet snel iets aan van het gedrag van anderen. En toch…. Ik zit thuis op de bank. Houd mijn telefoon in de gaten. Het is een soort klassenfeest, de twee groepen 7 van school, georganiseerd door een jongerenclub. Ik geef hem wat euro’s extra mee; “kun je een meisje wat drinken geven grap ik. “Ma-ham” is zijn reactie. “Wàt?” zeg ik. “Als je een meisje gaat versieren..!?” grap ik er nog achteraan. Hij probeert me boos en geïrriteerd aan te kijken maar met zijn lach verraadt hij zichzelf. “Ma-ham, dat doe ik helemaal niet.” Hij maakt geen grapje nu, minecraft en nerf hebben meer zijn interesse dan verliefd zijn of met meisjes sjansen. Niet dat hij meisjes niet leuk vindt, integendeel. Hij speelt al jaren met enige regelmaat met meisjes. Hij vindt ze aardig en vaak lekker rustig om gezellig mee te spelen. Maar meer dan dat ook niet.

Na het eten vraag ik hem of hij zich klaar gaat maken. Verbaasd kijkt hij op “klaar maken?” vraagt hij. “Wat bedoel je?”. „Nou, uhh je tanden poetsen misschien, verkleden? Je haren of wat deo?” Antwoord ik. “Waarom?” zegt hij lacherig. “Mijn haar zit toch altijd hetzelfde en ik stink niet hoor”. Ik leg hem uit dat dat er toch wel een beetje bij hoort als je uit gaat, “doe dan in elk geval een beetje deo op”. Maar ach, hij heeft gelijk, als hij even later beneden komt, weliswaar met zijn krullen iets natter, ziet hij er precies hetzelfde uit. Ik heb een glimlach op mijn gezicht. Wat fijn dat het leven zo heerlijk simpel kan zijn als je 10 bent.

Om 10 voor 10 heb ik afgesproken met de moeder van een vriendje. We halen ze samen op, op de fiets. Maar om 21.12 uur piept mijn telefoon ineens. “Hoi mam” staat er in mijn schermpje. Hoi Mam. Gewoon “hoi mam” en verder niets. “Hoi Mam?” Waarom zou hij alleen “hoi mam” schrijven? Heeft hij daar tijd voor? Zou hij zich vervelen?  Ik typ snel in „schat, alles goed?”. Dat is het belangrijkste. Maar ik typ er achteraan “verveel je je? Als ik je moet komen halen moet je het zeggen hè?”. Gelukkig, hij antwoordt vrijwel meteen: “nee hoor, ik verveel me niet”. Maar dat is ook alle informatie die ik krijg. Mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn volwassen gedrag. “Wat doen jullie?” vraag ik. Hij komt weer online en ik zie dat hij typt. En dan verschijnt het in mijn telefoon. “Tjilpen” staat er ineens. Tjilpen? Ik denk na, iets van een vogeltjesdans herinner ik mij nog wel van vroeger. Maar “tjilpen”? Mijn hemel, wat zou dat kunnen zijn? Ik switch van scherm en ga googelen. “Zacht piepend geluid (vogels) lees ik. Ik zoek verder maar vind niets wat met tjilpen en uitgaan te maken kan hebben. Ik begrijp er niets van. Wat zitten ze daar nou te tjilpen met z’n allen? Ik reageer maar met een grapje “hihi ben je een vogeltje?” Dan krijg ik een nieuw bericht binnen. “Chillen” staat er nu. “Ooooohhhhhh…” Dat woord begrijp ik wel. Klinkt goed. Ik typ terug “nou lekker vogeltje, ga nog maar even lekker tjilpen dan, tot over een half uurtje straks. Ik zit gerustgesteld mijn half uurtje uit en stap daarna op de fiets.

Samen met de andere moeder komen we bij het jeugdhonk aan. Er klinkt flinkt geboom en gedreun. Een laag raam staat open wat ook als deur gebruikt wordt. Mijn nieuwsgierigheid wint het weer, ik steek mijn hoofd om het hoekje.

In mijn hoofd had ik beelden gezien van een groepje jongens aan de zijkant, misschien wat verlegen, misschien met luid geouwehoer. Meisjes op de dansvloer, zoiets. Maar wat ik nu zie overtreft al mijn verwachtingen. Op een podium zie ik mijn “rustige” zoon temidden van een stuk of 6 jongens samen, arm in arm, met een rood verhit hoofd driftig springend, hossend op de muziek. Zijn gezicht straalt één en al plezier en genieten uit! Ik weet niet wat ik zie. Maar dit prachtige beeld van een paar seconden zit vanaf nu voor altijd in mijn geheugen gegrifd.

Als hij buiten komt vraag ik glimlachend: “en? Hoe was het?”. En dan herken ik hem weer, mijn rustige en relaxte Mika: “ja, was wel leuk mam”….

Delen op Facebook
Delen op Pinterest

Lees ook

corrigerend-ondergoed-1

Zo word je als moeder minder onzeker over je lichaam na de geboorte van je zoon

Ben je onlangs moeder geworden? Niet alleen is dat een van de meest ingrijpende gebeurtenissen in je leven, ook kan...
ONTPLOFFINGSGEVAAR, IK ONTPLOF TEGEN MIJN KINDEREN

ONTPLOFFINGSGEVAAR

“DANIËL NIET DOEN! Kijk nou eens wat een zooi je hebt gemaakt. Kom er maar gelijk uit het is klaar...
samen in de tuin werken, groene vingers, kind tuin werken, plantjes planten, opvoeding

Groene Vingertjes

Sinds het lente is en de dagen steeds zonniger worden is dat voor ons het teken om de tuin onder...