Thiebe kan bijna gaan genieten van een deugddoende vakantie, het einde van het schooljaar komt stilletjes heel dichtbij. Nog eventjes spannend het rapport afwachten, al verwacht ik geen grote verrassingen meer of uitschuivers van onze kleine flinke student. Twee maanden vakantie, en hij mag het tweede leerjaar inruilen voor het derde. Het is spannend, want volgend schooljaar wordt alles weer als vanouds.
Einde schooljaar
Dit (school)jaar was er namelijk de luxe, dat mama elke dag aan de schoolpoort op hem stond te wachten. Toen ik begin januari stopte met werken, om kleine Thomaz op de wereld te zetten, startte meteen de luxe van het zelf naar school brengen, het zelf ophalen. Géén naschoolse opvang nodig, geen gedoe in de vakanties om opvang te regelen. Geen geheks om op tijd het huiswerk klaar te hebben, het eten op tijd op tafel te krijgen, de douche in, om nog even te ontspannen na een drukke schooldag. No stress, geen race tegen de tijd, want mama is thuis. En Thomaz past zich flink aan, aan het schoolritme. Hij mag elke schooldag mee, zijn grote broer gaan uitzwaaien aan de schoolpoort, of hem ophalen na een lange schooldag.
Nieuwe schooljaar
Dat wordt wennen, vanaf september. Wanneer het nieuwe schooljaar start, zal ook Thomaz zijn start maken in de crèche. En zullen we vaak een race tegen de tijd lopen na het werk, en zullen we blij zijn als we de kindjes op hun slaapuur in hun bed hebben gekregen.
Voor mama is het nog anderhalve maand genieten van de twee kinderen dicht bij mij. Half augustus start ik weer met werken, en komt er een einde aan mijn ouderschapsverlof. Heerlijk om weer aan de slag te gaan, weer in je eigen gekende ritme. Anderzijds bang voor de drukte, zoals we die bij Thiebe kende. Maar nu maal twee.
We hebben wel te gekke oma’s en opa’s die zich vrij willen maken om de kindjes op te vangen als het moet, toch regelen we het liefst alles onder ons tweetjes.
Thiebe gaat in het nieuwe schooljaar weer naar de naschoolse opvang, die zich vlak naast de crèche van Thomaz bevindt. Handig, leuk meegenomen, en een grote broer die wel een oogje in het zeil houdt. Mama mag gerust zijn. Komt helemaal goed, volgend schooljaar.
Al wil ik daar de komende weken nog niet echt aan denken. Nee, we gaan het er nog eventjes écht van pakken, met z’n drietjes, terwijl papa werken gaat… Tja, het is niet altijd eerlijk, zeker? 🙂
Sofie
Kinderen naar school? Last van het lege nest syndroom >>
