Begin van het schooljaar, wij zitten op kleine stoeltjes achter het bureau van onze kinderen op school, ouderavond. De juf vertelt van alles over het komende schooljaar, maar ze geeft tevens aan dat er dit jaar in groep 5 surprises worden gemaakt. Het grote Sinterklaas geheim wordt onthuld… Het nieuws slaat in als een bom bij een groot deel van de ouders. Maar mijn kind gelooft nog heilig in Sinterklaas…. Hoe moeten wij dit nu aanpakken…?
Leuke speelgoed cadeau’s voor Sinterklaas >>
Het grote Sinterklaas geheim
Ik weet nog dat ik woest was op mijn ouders toen mijn moeder het mij vertelde. Al die jaren hadden ze tegen mij gelogen, en ik mocht dat niet van ze! Ik vond het zo oneerlijk. Maar op het moment dat ik moeder werd, ging er bij mij een knop om. En ging ik volledig mee in het hele Sinterklaasverhaal.
Die schattige momenten voor de open haard met zijn schoen, een mooi liedje zingend door de schoorsteen voor de Sint. Samen verlanglijstjes, tekeningen, knutselwerkjes maken voor in de schoen. Mijn moeder een kaart laten schrijven, uit naam van de Sint, zodat hij mijn handschrift niet zou herkennen. Het overgelukkige koppie de volgende morgen als hij zijn schoenkado zag. En dan de grote dag waarop er ineens een berg kadootjes bij de voordeur stond voor hem en zijn neefjes. En de mooiste herinnering is die van twee jaar geleden, toen kwam er een gehuurde Sint met zijn vier pieten bij ons op bezoek. De spanning was van de gezichtjes te lezen en ik heb ze nog nooit zo hard horen zingen. Ach, ik zal die periode echt missen, zucht.
Lees ook: Sinterklaas stress >>
Sinterklaas bestaat niet
Maar nu rest mij de schone taak om hem ‘de waarheid’ te melden. Op een mooie herfstdag vorige week vroeg ik Joris om eens bij mij te komen zitten, want ik had iets belangrijks te vertellen. Op een spannende toon vertelde ik hem dat er een heel groot geheim is waar alle papa’s, mama’s, opa’s en oma’s in Nederland en België aan mee doen. En dat hij nu groot genoeg was om deelgenoot te worden van dat geheim. Zijn ogen worden groot en hij brengt zijn gezicht dichter naar dat van mij. ‘Ik kan heel goed geheimen bewaren hoor mama, zeg het me maar’. Ik schuif nog dichter bij hem en zeg fluisterend: ‘Sinterklaas bestaat niet echt, het is een oud verhaal wat alle volwassen mensen elk jaar weer doen herbeleven voor de kinderen’.
Joris leunt naar achteren en zijn ogen beginnen te glimmen, daarna komt hij weer naar voren en zegt met een mega-grijns op zijn gezicht, ook fluisterend: ‘Dat weet ik al lang mama, maar jij had altijd zoveel plezier met Sinterklaas dat ik het je maar niet gezegd heb.’ In eerste instantie ben ik compleet verbaasd. Hoe is het toch mogelijk dat ik dit vorig jaar niet door had? En daarna moet ik keihard lachen en Joris lacht hard mee. We zitten al lachend, hikkend en proestend allerlei Sint herinneringen van vorig jaar op te halen. Dat leidt tot nog meer lachbuien. Mijn kleine man wordt steeds groter, negen jaar alweer, wat vliegt de tijd.
Vlak voor het slapen gaan, druk ik Joris nog op het hart dat hij dit grote Sinterklaas geheim aan niemand op school mag vertellen. Een hoop kinderen geloven nog en wij mogen dat feestje niet voor ze verpesten. Joris zegt zijn mond te houden, en dat het zeker ook voor de ouders leuk is om het geheim zo lang mogelijk geheim te laten… Mijn slimme jongeman, wat ben ik toch dol op hem.
–
