Kinderen en vriendschappen, het is mooi om te zien. Hoe ze op zo’n jonge leeftijd al aangeven wie voor hen van onschatbare waarde is, met wie ze de tijd van hun leven beleven, met wie ze telkens uitkijken naar een nieuw avontuur. Maar ook wie ze enorm missen als ze elkaar eventjes niet zien. Om wie, én met wie, ze verdrietig kunnen zijn als de ene iets naars overkomt. Of voor wie ze na een stomme ruzie een beetje boosheid voelen, om zich daarna schuldig te voelen om de woorden die ze hadden.
Alle kinderen zijn verschillend >>
Kinderen en vriendschappen
Ook al zijn ze nog zo jong, die vriendschappen moeten we mee koesteren, we moeten er samen met hen zorg voor dragen. Ik sta soms te kijken als ik hoor hoe Thiebe zich als een echte leeuw voor z’n beste kameraadjes gooit, bij een ruzie in school, bij een feestje van een vriend, in de speeltuin,… Hoe hij dan thuis vertelt ‘dat ze zijn beste vriend geen pijn mogen doen, want dat dat hem ook pijn doet’. En, ‘daar zijn vrienden toch voor, opkomen voor elkaar, he mama’.
Samen lachen, spelen, voetballen, zwemmen, babbelen over vanalles en nog wat. Onafscheidelijk en o zo belangrijk in hun hart. Want die vriendschappen maken je kind mee tot wie hij is, hoe hij in het leven staat. Zonder die vrienden, zou het heel erg eenzaam zijn, zouden ze verloren lopen, en zouden ze diep vanbinnen verdrietig zijn.
Vrienden door dik en dun
Thiebe heeft zo enkele van die ‘echte’ vrienden, waarvoor hij door een vuur zou gaan. Vriendschappen kan je niet forceren, die gebeuren vanzelf. Je kan kinderen niet dwingen om een ander kind leuk te vinden, soms klikt het, soms ook helemaal niet. Soms merken kinderen direct dat ze dezelfde interesses delen, en soms merken ze dat de werelden waarin ze leven te verschillend zijn. Dan wordt dat een ‘gewoon’ vriendje, waar ze mee spelen, maar niet hun geheimen mee delen. Dat mag, dat is oké.
Ik gun het iedereen, zo een beste vriend, want het is absoluut een meerwaarde in een kind z’n jonge leven. Het laat je kind lachen, zin hebben in het leven, en stralen ’s ochtends wanneer hij weet dat het weer zo’n dag zal zijn… Samen uit met die beste vriend.
Die dagen staan in het geheugen gegrift, en wanneer je samen oude foto’s gaat bekijken, komen de geweldige verhalen van die dag zo weer boven drijven. Want die herinneringen zitten in hun hoofdje, en diep in hun hart. Je moet elkaar niet elke dag zien of horen, om een heel mooi plaatsje in iemands leven te hebben, je moet gewoon jezelf zijn, oprecht, eerlijk, en dan komt alles wel vanzelf…
Volwassenen
Dat telt niet enkel voor ons volwassenen, maar dus ook absoluut voor kinderen. Ik hoor al te vaak zeggen “het is nog een kind, wat weet die er nu van”. Maar een kind wordt ouder, blijft niet klein, doet indrukken op, en is misschien nog oprechter als ons, volwassenen. En soms komen kinderen met een ‘oplossing’ aandraven, als het tussen volwassenen niet zo vlot loopt. Die kleine kinderen, wij kunnen er nog wat van leren, als je’t mij vraagt. En soms is een blik door de ogen van een kind, het begin van iets moois…
De wereld zou mooier kunnen zijn, als we allemaal soms eens even door de ‘kinderbril’ zouden kijken. We zouden inzien dat sommige ruzies banaal zijn, en dat sommige situaties niet de moeite zijn om tijd in te steken, en soms zouden we zien dat we ons als een leeuw(in) moeten gedragen voor zij die er écht toe te doen. Kinderen en vriendschappen…
Friends for life, van jong tot oud!
Sofie
