(Lees hier probleemgebit deel 1) De hele week heb ik slecht geslapen. Ik ben bang, bang dat de tandarts nog meer slecht nieuws heeft over de kiesjes van mijn kleine blonde Viking. Op donderdagavond vertel ik hem dat morgen de grote dag is, dat we weer naar de kindertandarts gaan en dat ze daar weer gaan kijken. Het stukje dat hij onder narcose gaat, probeer ik voorzichtig uit te leggen. Ik vertel hem dat hij daar even gaat slapen en dat hij dan niet bang hoeft te zijn. Hij blijft vrij rustig en slaapt die avond gelukkig goed. Hij wel…
De volgende dag moeten we om 9 uur in De Bilt zijn. Sverre is nuchter en heeft al paracetamol op. We vertrekken om half 8 maar door een ongeluk op de A27 komen we toch te laat. We hebben meer dan een uur in de file gestaan.
Als we binnen komen, gaat het ineens heel snel, we worden naar een kamertje gebracht en Sverre mag op mijn schoot, dan krijgt hij een kapje op zijn gezicht en mag een ballon opblazen. Dat wist hij nog, dat hadden we bij de intake bij de kindertandarts al mogen oefenen. Dit keer zit er wel een slangetje aan, en binnen korte tijd zakt hij weg.
Kindertandarts
We praten nog heel even met de kindertandarts die hem gaat helpen. Hij gaat proberen om zijn kiezen te redden, maar hij kan niks beloven. Hij verwacht zo’n anderhalf uur bezig te zijn. En dan mogen we in een speciale wachtruimte plaats nemen, weg bij de andere wachtenden patiënten. Ik stort even in en begin te huilen. Het wachten is begonnen.
Na een uur al staat de vriendelijke tandarts weer bij ons. Hij komt ons halen omdat Sverre dan weer bij ons kan wakker worden na de narcose. We haasten naar beneden en worden in de verkoeverruimte op een zitbank gezet. Even later komt de assistent met onze zoon in zijn armen aan. Papa wil hem graag op schoot. Sverre heeft zijn ogen al af en toe even open. Ondertussen is ook de tandarts bij ons komen zitten.
Vragend kijken we hem aan. Hij heeft goed nieuws. Alle zeven kiezen die Sverre nog had, zijn gered. Ook heeft hij vier wortelkanaalbehandelingen gehad. Over de zeven kiezen zijn speciale rvs hulsjes geplaatst. Die blijven zitten tot hij gaat wisselen. En zijn kiezen zijn nu zo beschermd dat hij geen gaatjes meer kan krijgen. Van één kies hoopt hij dat het goed blijft gaan, die wel erg kapot, maar hij heeft het geprobeerd.
Ik kan de beste man wel zoenen. Eindelijk is onze zoon van zijn kiesproblemen en hopelijk van zijn angst af. Ondertussen wordt Sverre wakkerder en krijgt hij een ijsje, tegen de zwelling. Want ja, die zit er. Zijn wangen zijn opgezet en zijn tandvlees ook.
Pijn…
Na een half uur zitten we in de auto. Mijn ex man rijdt en ik zit naast Sverre. Hij is inmiddels goed bij maar heeft erge pijn. De hulsjes zitten erg strak en voelen niet fijn, alsof je een schoen aanhebt die 4 maten te klein is, had de tandarts gezegd. Hij huilt verschrikkelijk. Roept dat hij die rot kiezen niet wil hebben en dat hij zo duizelig is. Mijn moederhart breekt in stukjes. Hij blijft huilen en huilen, niks voor mijn stoere vent. Wat nu, wat staat me nog te wachten?
Wordt volgende week vervolgd.
Lees ook: HELP! We moeten naar de tandarts >>
