Vier jaar was ik, toen mijn vader begon met klimmen, al snel werd hij kliminstructeur en bestonden onze zaterdagen en vakanties uit klimmen en wandelen in de bergen. Ik ben letterlijk met het klimmen opgegroeid. Niet raar dus dat ik ook nu op volwassen leeftijd, nog steeds actief ben in het rots klimmen. Mijn man ontmoete ik in de klimhal, hij is nog fanatieker dan ik en dus proberen we onze jongens ook enthousiast te maken voor klimmen.
Op zich is dit niet zo moeilijk. De meeste jongens ( en meisjes natuurlijk) zijn wel in voor een potje boom klimmen, maar wat wij vooral belangrijk vinden is om hun ook enthousiast te houden, zodat ze misschien op latere leeftijd, ook mee willen klimmen. Sinds ze mee kunnen de bergen in, zijn wij – eerst in de draagzak, daarna wandelend- met ze de bergen in gegaan in Frankrijk, Zwitserland en Italië. Maar ook gedurende onze reis, twee jaar geleden, liepen we veel wandelingen in Amerika en Canada, tenslotte kom je – al wandelend- vaak op de mooiste plekken. Ze lopen niet onverdienstelijk, mag ik wel zeggen. Natuurlijk hebben ze het wel eens zwaar, maar met het zingen van liedjes en aanmoedigen lopen ze goed naar boven en beneden. Daarbij beloven we ze na de wandeling een ijsje en geloof het of niet, maar na de bergwandeling, wanneer wij nog aan het uithijgen zijn bij een biertje, zijn zij, zodra het ijsje op is, alweer aan het klimmen en klauteren in de speeltuin.
In de bergen wandelen zijn de jongens nu al aardig gewend, maar bij het rots klimmen zijn ze nog weinig aanwezig geweest. Ten eerste is het te gevaarlijk om onder de rotsen te gaan spelen, tenslotte klimmen we niet voor niets met een helm, er liggen nog al wat losse stenen in de wand. Maar ook kunnen ze er niet bij zijn, wanneer mijn man en ik klimmen, tenslotte moet je de aandacht bij het klimmen en zekeren houden en dat gaat met twee jonge jongens niet.
Vandaar dat we besloten om in de mei vakantie naar Fontainebleau te gaan. Dit is een plaatsje vlak bij Parijs. Er is hier een groot bos en in dit bos, heb je op verschillende plekken rotsen om te boulderen. Boulderen is een korte klim route op een relatief kleine rots. Je hoeft dus geen klimtouw te gebruiken, en springt na het klimmen zo weer aan de andere kant van de rots er af. Op de rosten zijn nummers vermeld, zodat je een heel parcours kan klimmen en kom je er niet in, dan laat je de rots voor wat het is en gaat naar de volgende.
Het voordeel van boulderen is dat je dus niet allebei bij de rots hoef te staan en dus bij om de beurt bij de jongens kan zijn. Ze hadden allebei een tas vol auto’s mee naar de rotsen en vermaakte zich prima met hun auto’s. Er is geen gevaar voor ze en Lars kon zelfs af en toe even mee klimmen, want sommige instappen van de rotsen waren voor hem ook al te doen.
Het voordeel was dat we alle vier op deze manier een heerlijke vakantie hadden, lekker hebben kunnen klimmen en vooral Lars ook enthousiast gemaakt! Zeker voor herhaling vatbaar en of de jongens het klimmen ook echt leuk gaan vinden? We zullen het vanzelf gaan zien.
