Soms, heel soms, vraag ik mij weleens af waarom ik mijn kinderen op deze soms zo verrotte wereld heb gezet. Wat heb ik hen aangedaan, wat heb ik mijzelf aangedaan? Al die ellende die mensen elkaar aandoen en waar je ze als moeder niet altijd voor kunt behoeden. Ik wil ze liefdevol opvoeden, maar is dat wel mogelijk?
Je kind liefdevol opvoeden
Waar gaat het naartoe, wat komt er op hun pad? Je zou ze in een soort onaantastbaar doosje willen stoppen, veilig voor al het geweld en demonen.
Maar dan besef ik me ook… ik heb het geschenk gekregen moeder te mogen zijn van drie prachtige kinderen. Het is mijn taak ze zien bloeien, hen bij te staan en bij te sturen in hun ontwikkeling en het leven. Licht te geven in donkere dagen, onvoorwaardelijke liefde in tijden van hoop en wanhoop, warmte en geborgenheid in een soms koude wereld. Het is mijn taak mijn kinderen groot te brengen met respect voor elkaar, met normen en waarden, anderen niet veroordelen op grond van religie, afkomst of geaardheid.
Zij zijn de toekomst en zij kunnen het verschil maken. Zoals ook al die mensen laatst in Manchester het verschil maakten en het kwaad bevochten met naastenliefde. En nu weer in Londen. Door slachtoffers en hun naasten op te vangen, bloeddonaties in overvloed, gratis taxiritten en powerbanks. Wildvreemden die elkaar bijstaan en helpen in nood. Onvoorwaardelijk. Dát is de kracht van liefde.
Nee, ik leer mijn kinderen niet naïef te zijn, maar wel het leven te omarmen en de wereld wat mooier te maken. Toch houd ik ze vanavond nog eens extra stevig vast. Zij zijn de wereld voor mij, maar ik zal ze ook los moeten laten in de (buiten)wereld.
