We worden steeds ouder. Dat betekent ook dat er meer generaties tegelijkertijd leven en kinderen steeds meer te maken krijgen met oudere generaties. Naast vaders en moeders, opa’s en oma’s zijn er soms zelfs ook overgrootouders. En al deze mensen spelen een actieve rol in het leven van een kind. Vroegah was dit niet zo vanzelfsprekend, toen was het bijzonder als grootouders nog leefden, laat staan overgrootouders. Ik vertel je over de opa’s en oma’s van mijn kinderen en over mijn bijzondere oma, van 97 jaar!
4 oma’s, 2 opa’s en 1 oma-oma
Mijn kinderen hebben heel veel geluk, ze hebben vier oma’s, twee opa’s en één oma-oma. Twee oma’s passen wekelijks op. De andere opa’s en oma’s staan klaar als wij een weekendje weg willen of een avondje op stap. En als Ravi een vrije dag van school heeft of als er een kind of oppasoma ziek is. Dat is zo ontzettend fijn en daar zijn wij dankbaar voor. Daarom een ode aan deze lieve mensen!
Een ode aan opa’s en oma’s
Een ode is een gedicht waarin gevoelens van bewondering voor iemand worden uitgedrukt. Ik kan best dichten, maar houd het in dit geval bij ‘gewone’ woorden.
Hoe grijzer, hoe eigenwijzer!
Ik heb zelf al heel lang nog maar één oma. Ze is 97 jaar en ik ben onwijs trots op haar. Nu ik dit schrijf gaat het helemaal niet zo goed met haar en ik weet niet hoe lang ze nog bij ons mag zijn. Maar ondanks dat het leven op die leeftijd echt niet makkelijk is, de wereld véél te snel gaat en ze soms wat extra hulp nodig heeft, woonde ze tot vorige week nog op haarzelf. Ze heeft ontzettend veel doorzettingsvermogen en wil nog zoveel zelf doen. Wat al eens pijnlijk eindigde met een gebroken pols. Haar enige twee overgroot kleinkinderen, mijn jongens, zijn haar heel dierbaar en daar kan ze intens van genieten. En daar kan ik dan weer van genieten 💕.
Ze woonde dichtbij dus we zochten haar zo regelmatig mogelijk op. Ravi leende zijn ouderwetse Discman even uit en voor oma-oma was dit juist enorm modern! Een grappig voorbeeld van een generatiekloof. Zoals oma-oma het zelf zegt, ze past niet meer in deze maatschappij. Pijnlijk, maar wel waar. Het gaat gewoon zo snel allemaal. Maar in deze snelle tijd hebben we nauwelijks nog aandacht en tijd voor elkaar en bij oma-oma is deze tijd er wel. Bij een bezoekje hoort een pakje appelsap en een chocolaatje (of twee) en chips en koekjes. Allemaal op prachtige schaaltjes uitgestald. Deze herinneringen houd ik voor altijd bij me en ik hoop mijn jongens ook. Ze weten nog niet dat het niet zo goed gaat met oma-oma, want hoe en wanneer vertel je dit?!
Lees ook: ‘Oma is ziek’ >>
Dankbaar
De twee oma’s, die elk een vaste oppasdag hebben, doen dit al sinds ik na de geboorte van Ravi (6), na enkele weken zwangerschapsverlof, weer aan het werk ging. Deze twee oma’s namen Bodhi er 2,5 jaar later, zo maar even bij. Ze zijn knettergek op hun kleinzonen en dat is wederzijds. De band die ze samen hebben opgebouwd is bijzonder en mooi. Nu Ravi naar school gaat ziet hij ze natuurlijk minder, maar dat geeft Bodhi de kans om zich optimaal in de watten te laten leggen. Samen boekjes lezen, Peppa Pig kijken, met de Duplo kastelen bouwen en knuffelen zijn favoriete bezigheden. Een stukje wandelen, samen de paardjes van oma Willy voeren of naar de kinderboerderij, niets is te gek. Mijn moeder en Bram’s moeder, heel erg blij zijn wij met hun hulp, liefde en steun! Ik zou niet weten wat we zonder ze moesten!
Toen Ravi 5 maand was kregen wij een unieke kans om 8 dagen naar New York te gaan. New York!! Maar hoe moeilijk was de keus ons kleine mannetje achter te laten?! We belden meteen met opa & oma en die stelden ons direct gerust, het kwam wel goed. En dat kwam het ook! We genoten 8 dagen lang van New York, met z’n twee. Terwijl onze, toen 5 maand oude zoon, goed opgevangen werd door o.a. opa & oma Usselo. Ook de andere oma’s sprongen bij, want 8 dagen met een baby is niet niks… Ontzettend dankbaar waren wij dat we konden gaan. De trend was gezet, elk jaar mogen wij samen, zonder kinderen, er even tussenuit. Zo gingen we naar Istanbul, Gent, Wenen, Groningen en Valencia.
Maar leuk, die geplande uitstapjes. Niet alles is te plannen, zoals een ziek kind of een zieke oppas. Daar komen dan de andere opa en oma om de hoek kijken. Gelukkig wonen ze dichtbij en springen ze met liefde bij. En dat is echt heel fijn als je gewoon moet werken en belangrijke afspraken hebt. Dus nogmaals: dankbaar zijn wij voor het bijspringen wanneer dit nodig is!
Thuisvoelen
De kinderen voelen zich thuis bij hun opa’s en oma’s. Gelukkig wonen ze allemaal dichtbij. Bij opa en oma Usselo op de schommel, de hondjes aaien of rondrijden met de loopauto of tractor. Optimaal genieten tijdens het Pinksterweekend, wanneer we kamperen in de tent. Bij de paardjes van oma Willy weten de jongens precies hoe ze oma kunnen helpen, al zijn de paardjes soms best wel eng! In de praktijk van oma Tonny, alles aanraken en op de massagetafel klimmen. En bij de andere opa en oma spelen ze altijd met de auto’s en de garage. Met elke oma en elke opa hebben mijn jongens hun eigen band. Al die opa’s en oma’s zorgen ook wel eens voor grappige versprekingen bij de jongens. Als ze de hele dag bij oma zijn geweest word ik steevast nog een uur of 2 oma genoemd!
Tradities
Ik had vroeger een nootjes oma en een snoepjes oma. Je snapt vast wel waar deze benamingen vandaan komen 🙂. Mijn snoepjes oma is nu 97 jaar en helaas is mijn nootjes oma veel te vroeg gegaan. Ik heb haar nooit echt mogen leren kennen, maar herinner me nog een moment dat ze me nagellak opdeed. Misschien komt mijn liefde voor nagellak wel bij haar vandaan, hoe mooi! Ook mijn opa’s heb ik nooit echt gekend en dat vind ik echt heel erg jammer. Want de herinneringen aan ze worden steeds vager. Daarom ben ik ook ontzettend blij met mijn fotoboeken, waar ook mijn overgroot opa nog in staat. Hij is 99 jaar geworden!
Ik hoop echt dat mijn jongens hun opa’s en oma’s nog heel lang bij zich houden. Hoe mooi zou dat zijn! Dus bij deze, dankjewel voor jullie hulp en steun! Jullie weten als geen ander dat je bij het opvoeden van kinderen soms wel wat hulp kunt gebruiken 😉.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie band is met de opa’s en oma’s en of er ook tradities zijn die je voor altijd bij je wilt houden?
–
