7 uur ’s morgens. Mijn kleine blonde Viking rent in zijn blote billen door het huis. “Piemel piemel piemel!” Ik kijk hem schaapachtig na met zijn onderbroek in mijn hand en vraag me af wáárom hij dat in hemelsnaam doet.
Jongetjes van rond de 5 jaar hebben een fascinatie voor de 3 P’s. Dat heeft jammer genoeg niks met de 3 J’s te maken, dat was nog leuk voor mama geweest, maar alles met piemel, poep en plas fase.
Gelukkig is Sverre niet de enige. Alle jongens uit zijn klas (zijn het alleen de jongens? Volgens mij wel) beginnen hard te grinniken als één van de 3 P’s voorbij komt. En ook op het schoolplein hoor ik de drie woorden hardop gegild worden.
Maar waarom doen ze dat toch?
Komt het door Eva, die de verboden vrucht van de slang aannam en er flink haar tanden inzette? Begint op die leeftijd het besef te komen dat we naakt anders zijn? Een beetje schaamte en daardoor grappig?
Ik merk namelijk nog weinig schaamte als de kleine man naakt en gillend door de tuin rent terwijl ons buurmeisje nieuwsgierig over de schutting kijkt. Dat zal het dus niet zijn.
Ik zoek eens op internet en jawel, daar is het antwoord al. Wij volwassenen lachen heel hard als kinderen -die net praten- vieze woordjes gebruiken, en zo stimuleren we het. Om het daarna weer af te leren omdat de kinderen het wel heel vaak (en hard!) gaan zeggen en een reactie bij anderen willen uitlokken. Ze zijn dus een beetje stout en zoeken de grens op. Negeren is het beste volgens de website waar ik dit lees.
Nou ja, dat zal ik voortaan dan maar doen als Sverre heel hard door de supermarkt roept dat het naar poep en plas stinkt…
Moet jouw zoon ook altijd lachen om deze woorden? Dan is het Poepspel wat voor hem! >>>
LEES OOK:
