Joris heeft niets met mensen die onbeleefd taalgebruik uiten of die zich asociaal gedragen. En het hormonale gedrag van pubers, snapt hij totaal niet, hij zal zich later nooit zo gaan gedragen, daar is hij zelf van overtuigd. Je dient ten alle tijden rekening te houden met anderen en ze zeker niet te storen met je grove taalgebruik en drukke lichaamsbewegingen.
Zoals het een goed burger betaamd, vindt hij zelf, wijst hij soms ook mensen op hun incorrecte gedrag. Gelukkig, naarmate hij ouder wordt, begint hij in te zien dat niet iedereen hiervan gediend is, en weerhoudt hij zichzelf van commentaar.
Joris zijn toverwoord is netjes. Wanneer hij kwaad is en de situatie bijna uit de hand dreigt te lopen, weet ik hem te bereiken door te melden dat roepen en eventueel slaan niet netjes is.
Maar zijn sterke meningsuiting over sociale omgang kan soms voor grappige situatie zorgen…
Wij liepen van de week vanuit school naar huis. Het was koud dus we waren dik aangekleed. Gezellig kletsend lopen we langs de winkelstraat op een brede stoep. Ik moet even melden dat de stoep zéér breed is, dus mensen hebben genoeg ruimte om elkaar te passeren.
Er komt een groepje giechelende pubermeiden ons tegemoet. Ik kijk het trio aan en moet glimlachen om het uitgelaten, heerlijke, tienergedrag. Ook ik ben ooit zo geweest, en op een gezellige avond met mijn vriendinnen, komt dat tienermeisje soms weer tevoorschijn.
De meiden lopen kletsend langs ons en de dame met lang donker krullend haar komt behoorlijk dicht langs Joris. Voordat ik de situatie goed inschat, zie ik Joris een stap opzij zetten, mijn kant op. Geheel verbaasd vraag ik of zij hem aangestoten heeft. En dat blijkt dus het geval te zijn, ze gaf bewust met haar onderarm mijn zoontjes bovenarm een zetje. Ze loopt al te ver weg om haar hierop aan te spreken, wat ik normaal gesproken zeker had gedaan. Maar ik weiger om mij te verlagen naar haar niveau en ik ga dus niet over straat haar naroepen.
Joris besluit dit zelf op te lossen. Hij kijkt mij aan en geeft alvast zijn excuses voor wat hij gaat doen. Ineens steekt hij zijn handje omhoog en kijkt boos haar kant op. Kennelijk heeft hij haar de middelvinger gegeven, maar door zijn want kun je dit niet zien. Daarna draait hij zich op zijn hakken, als een volleerd militair weer om richting onze looprichting en loopt stug door. Hij kijkt mij daarna wederom aan en excuseert zich nogmaals voor zijn gedrag, maar zo heel erg slecht was zijn gedrag nu ook weer niet, want door zijn wanten kon niemand het zien. De dame in kwestie al helemaal niet, die liep gewoon door alsof er niets aan de hand was.
Ik moet enorm mijn best doen om mijn lach in te houden en ik meld met een tamelijk strak gezicht dat ik zijn reactie begrijp, maar dat je middelvinger opsteken eigenlijk niet netjes is. Hij is het hier roerend mee eens, maar sommige mensen hebben gewoon duidelijke taal nodig. Daarna belooft hij mij het nooit meer te doen.
Het zal mij benieuwen……
