Eén van de veel gehoorde reacties de afgelopen tijd op een bericht waarin een meisje is verdronken in een recreatieplas.
Al vaker hoorde ik van ouders dat hun peuter weg was gelopen. In een onbewaakt ogenblik er vandoor gegaan; “binnen een paar seconden was hij weg, echt ze zijn watervlug”.
Toen ik zelf nog geen moeder was dacht ik altijd: “wat een slechte ouders, wie verliest zijn kind nu uit het oog?!” Vervolgens werd ik zelf moeder en iets milder; “Oké, peuters zijn ondernemend en snel maar als je goed oplet gebeurd zoiets je echt niet hoor”.
Totdat (ja, je voelt hem al aankomen) we afgelopen maand zelf op vakantie waren en onze kleine man ook besloot er vandoor te gaan. We waren gezellig uit eten, wat sowieso al een hele uitdaging is omdat hij er meestal na twee happen al klaar mee is en dan op onderzoek uit gaat.
Drie seconden
We zaten buiten op het terras en toen hij wat verder weg liep vroeg ik hem terug te komen naar de tafel. Zijn gezicht veranderde direct in de ‘wat-denk-je-zelf-pak-me-dan-als-je-kan’-uitdrukking. Dus ik zei tegen mijn man (die al klaar was met eten) dat ik dacht dat hij er vandoor zou gaan. In de drie seconden die mijn man nodig had om naar hem toe te lopen was hij weg. Serieus weg. Hij was het restaurant binnen gelopen dus wij gingen daar op zoek. Bleek er nog een uitgang te zijn! Omdat ik inmiddels aardig de bibbers begon te krijgen overwon ik mijn schroom en sprak wildvreemden aan om te vragen of ze een kleine blonde krullenbol voorbij hadden zien komen. Niemand had hem gezien. Echt niemand. Alsof hij was opgelost.
Ik ging het terras over, de parkeerplaats en uiteindelijk de naastgelegen supermarkt. Net toen ik begon te geloven dat hij ontvoerd moest zijn hoorde ik zijn stem. En ja hoor; daar stond hij met een mandje bij de kassa batterijen in te laden. Ik rende op hem af en in plaats dat ik boos op hem werd, knuffelde ik hem plat en liet hem niet meer los. Hij zat me verbaasd aan te kijken en vertelde dat hij een cadeautje was gaan kopen. Hoe kon ik nog boos worden? Ik zei hem dat hij niet naar de winkel mocht zonder papa of mama. Hij keek me alleen maar beteuterd aan.
Ik keek in zijn mandje om te zien wat hij uit de winkel verzameld had en zag naast een knuffel ook nog een paar appels en een banaan. Gelukkig had hij wel verantwoord inkopen gedaan… 😉
–
–
