Toen mijn zoontje 2,5 jaar was besloot ik dat het wel leuk was voor hem om iets met andere kindjes te gaan doen dus ging ik op zoek. Bij ons in de buurt was een voetbal vereniging waar kindjes al met twee jaar konden starten. Heel erg leuk, ongedwongen spelletjes met de bal op muziek. Dat leek mij wel wat. Hij kreeg een heel mooi outfitje van de vereniging en het was super schattig om al die kleintjes achter de bal aan te zien rennen, de eerste paar lessen inderdaad.
Daarna besloot mijn eigenwijze peuter dat een carrière als danser meer voor hem was weggelegd. Terwijl alle jongetjes met hun papa of mama achter de bal aan renden, stond die van mij met zijn heupen te swingen op de muziek die bij de voetballes hoorde. Zodra de juf de muziek uitzette begon mijnheer een prachtig toneelstuk op te voeren, waarbij de stervende zwaan echt in het niet viel. Liggend op de grond, in tranen en volledig opgaand in zijn rol: er was geen land meer mee te bezeilen.
Ik heb dit een paar weken aangekeken, maar dit ritueel herhaalde zich standaard elke zaterdag. Tot ik zei: “als je nu niet gewoon mee gaat doen dan gaan we naar huis hoor!” Waarop hij antwoordde: “ja mama, naar huis!” Toen was het voor mij duidelijk. Op weg naar huis vroeg ik hem: “wil je echt niet meer voetballen?” “Nee mama, ik wil graag dansen!”
En zo gebeurde het
Ik belde direct bij thuiskomst de dansschool en hij mocht de week daarna een proefles komen doen. Op het moment dat hij daar de kleedkamer in liep was alles wat hij zei “Wauw!” Zie je het voor je? Een jongetje van 2,5 jaar tussen allemaal meisjes in roze tutuutjes. Ik zag de twinkeling in zijn oogjes en de glimlach op zijn snoet. Mijn mama hart smolt. Hij is nu 3 jaar en danst inmiddels twee keer in de week. Ik heb een gelukkig kind dat elke dag dansend door het leven gaat…
Hoezo dansen is voor meisjes?! Jayvano was er al vroeg bij! Kijk het filmpje:
